[Φωτογραφία της "γλυκυτάτης καμπύλης" που περιγράφει ο Δημήτρης Γρ. Καμπούρογλου στο βιβλίο του "Το ΔΑΦΝΙ",ΕΣΤΙΑ, 1920. Υπάρχει η πληροφορία ότι ο άνθρωπος με το καπέλο είναι ο ίδιος ο αθηναιογράφος"]
ΤΟ ΔΑΦΝΙ
Δημητρίου Γρ. Καμπούρογλου
Α’ Δαφνοβούνι και Στεφανοβούνι
Από την αγρίαν Πάρνηθα ξεκινά δια να λουσθή εις της Σαλαμίνος την θάλασσαν ο αγαθός Αιγάλεως.
Αυτός χωρίζεται κατά την Ιεράν Οδόν εις Κορυδαλλόν και εις Ποικίλον όρος, δηλαδή εις Στεφανοβούνι και Δαφνοβούνι της μεταγενεστέρας αντιλήψεως και μας αφήνει εις το μέσον τα περίφημα στενά.
Τα στενά αυτά περικλείουν και το κατάχρυσον Δαφνί, το ψηφιδωτόν τούτο καύχημα της Αττικής και της Βυζαντινής τέχνης.
Ενός περίπου έτους ημέρας διέγραψα από τον βίον μου άλλοτε διευθύνων τας ανασκαφάς επί της Ιεράς Οδού και πέριξ του μοναστηριού του Δαφνιού. Εξηκολούθησα δε τας έρευνάς μου από των Πυλών του Μυστηρίου μέχρι των Κυμάτων της Δόξης. Και τούτο κυρίως, όπως δυνηθώ να προσδιορίσω την θέσιν και ανεύρω ίσως τα λείψανα του πολυθρυλήτου Ιερού του Απόλλωνος.
Η ιδέα μάλιστα του ν΄ αποκαλύψω πρώτον τα ίχνη της Ιεράς οδού, όσα δεν ήταν καταφανή, και να βαδίσω επί της πραγματικής αρχαίας οδού από του Προσκυθέλγητρον, το οποίον ημπορεί να εμπνεύση ασυνήθη ενθουσιασμόν εις μιαν καλλιτεχνικήν ψυχήν.
Ενθυμούμαι ένα ξένον καλλιτέχνην – αρχιτέκτονα, όστις προ της τελευταίας πλησίον του Ιερού της Αφροδίτης καμπύλης σταθείς και κρατών χαρτί και κραγιόνι εσχημάτιζε την φοράν και την τροπήν της καμπυλότητος αναφωνών: «Μα αυτό δεν είναι τομή τόξου, είναι καμπυλότης χαραγμένη από εμπνευσμένον καλλιτέχνην!…» Και ενθυμούμε πάλιν, όταν κατήλθε μέχρι του Ιερού μία Επιτροπή – η παραδοξοτάτη αύτη εφεύρεσις του νεωτέρου Ελληνισμού, δια να παρεμποδίζεται πάσα πρόοδος και να μαραίνεται πάσα ιδιοφυία – όταν κατήλθε λοιπόν και εβάδισεν η Επιτροπή αύτη επί της αποκαλυφθείσης οδού, εν από τα μέλης με ηρώτησεν εις το τέλος με ύφος ανθρώπου, που είχε απέναντί του ανόητον:
- Ε! και τι μας έφερες εδώ να ιδούμεν εδώ κάτω!;…
Η λιθοστρωτία της οδού, το λιθοψηφίδωμα, το προς επίστρωσιν υλικόν, το πλάτος αυτής, τα εκατέρωθεν κρηπιδώματα, οι διάφοροι ελιγμοί, αι επί του βράχου τροχιαί και η τελευταία γλυκυτάτη καμπύλη, η έχουσα εις το τέρμα αυτής και αυτόν έτι τον Ερμήν, τον κανονίζοντα δι΄ επιγραφής την «εξ Άστεως» απόστασιν… όλα αυτά ήσαν τίποτε δια τη σεβαστήν Επιτροπήν.
(συνεχίζεται)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:α) Η άποψη του Δ.Γρ.Καμπούρογλου για τις Επιτροπές έχει καθιερωθεί και στις ημέρες μας β) σε επόμενη ανάρτηση θα υπάρξει περιγραφή γ) Διαβάστε και την παρακάτω ανάρτηση - περιγραφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου