[Φωτογραφία: Η 2η έκδοση του βιβλίου για το Δρομοκαϊτειο. Την έρευνα έκανε ο Πρόεδρος του ιδρύματος κ.Νίκος Τσικής (φιλόλογος - συγγραφέας). Από ένα αντίγραφο του βιβλίου μαζί με τις επτά επιστολές του Δ.Βικέλα προσέφερε το ίδρυμα στους επισκέπτες κατά τη διάρκεια της ξενάγησης που διοργάνωσε ο ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ. 22/11/09]
Λίγα ιστορικά στοιχεία:
Ο Χιώτης έμπορος Ζωρζής Δρομοκαϊτης συντάσσει «Έν Χίω την 17/29 Νοεμβρ.1879» την διαθήκη του βάση της οποίας εκφράζει την «επιθυμία να συστήσει εν ιδιωτικόν Φρενοκομείον εις Αθήνας». Για τον σκοπό αυτό αφήνει 500.000 fr., «200.000 fr. δια το οικόπεδον, την οικοδομήν και σκευασίαν του Φιλανθρωπικού καταστήματος, τα δε υπόλοιπα 300.000 να μένουν ως προίξ του ιδίου καταστήματος... οι δε τόκοι δια να χρησιμεύσουν εις τας προς διατήρησιν έξοδα, ήτοι μισθούς Ιατρών, Διευθυντού, νοσοκόμων και υπηρετών...»
Ένα μήνα αργότερα, τον Δεκέμβριο του 1879, οι εκτελεστές της διαθήκης απευθύνονται στον Δημήτρη Βικέλα ο οποίος «ευρισκόμενος στη Γαλλία (Παρίσι) και διατηρώντας άριστες σχέσεις με επιστημονικούς και πνευματικούς κύκλους Γάλλων, παρέσχε πολύτιμες πληροφορίες στους εκτελεστές της διαθήκης...».
Η Οικολογική διάσταση της κατασκευής:
Ο Δημήτρης Βικέλας αποδέχεται την πρόταση και με την πολύτιμη συνεργασία του Γάλλου ψυχιάτρου Lunier - ο οποίος «έδωσε σχέδια για τη μορφή των κτιρίων, για τον οργανισμό και τον κανονισμό των υπηρεσιών»- βοηθάει σημαντικά στο πρώιμο στάδιο τους εκτελεστές της διαθήκης να υλοποιήσουν το δυσβάστακτο έργο της κατασκευής και οργάνωσης του «φρενοκομείου».
Ο Δημήτρης Βικέλας, μέσα από τις επιστολές του φαίνεται ολοκάθαρα πως είχε την διάθεση και την ετοιμότητα να βοηθήσει, γνωρίζοντας προφανώς το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν είχαμε επιστημονική και οργανωτική εμπειρία, της υλοποίησης ενός τόσο φιλόδοξου και δύσκολου εγχειρήματος. Αξίζει να σημειωθεί η ιδιαίτερη αναφορά του και η σύστασή του Lunier «... άμα χαραχθώσι τα όρια του οικοδομήματος επί του γηπέδου σας, να ενασχοληθήτε δραστηρίως περί δενδροφυτείας, κατά ωρισμένον επίσης σχέδιον...»
Έτσι εξηγείται και η πλούσια άριστη αρχιτεκτονική δενδροφύτευση του χώρου, την οποία διαπιστώνουμε και απολαμβάνουμε σήμερα. Η σχέση φύσης και ψυχικής θεραπείας είχε προφανώς ληφθεί υπ΄ όψιν και γι΄ αυτό ο Δ.Βικέλας γράφει στην επιστολή του ότι ο Lunier «...αποδίδει μεγάλην σημασίαν...»
"Τράβα Κορδέλα":
Το 1883 ο Υπουργός Οικονομικών (και μετέπειτα Πρωθυπουργός της Ελλάδος) Χαρίλαος Τρικούπης παραχωρεί 321 στρέμματα δημόσιας γης για την «ανέγερσιν του φιλανθρωπικού καθιδρύματος» ...
Η παράδοση λεει ότι όταν οι μηχανικοί μετρούσαν την έκταση πέρασε έναν χωρικός (η κ.Φαφαλιού, αναφέρει ότι σύμφωνα με τους ιστοριοδίφες αυτός ήταν Βασιλιάς Γεώργιος Α΄) από την Ιερά Οδό ο οποίος γεμάτος απορία ρώτησε:
«Ε! Πατριώτη τι πρόκειται να κτίσετε;» και ο μηχανικός του απάντησε:
«Θα φτιάξουμε τρελοκομείο». Και τότε ο χωρικός παρότρυνε τον μηχανικό:
«Τράβα κορδέλλα»... Δηλαδή να χτιστεί μεγάλο τρελοκομείο για να στεγάσει τους πολλούς τρελούς της χώρας...
Αρχικά χτίστηκαν τέσσερα κτίρια με χρήματα του Δρομοκαϊτη τα οποία «δένουν» με τον υπαίθριο χώρο και σου δίνουν την εντύπωση ότι σχεδιάστηκαν σε πλήρη αρμονία και σχέση με τα πεύκα και το περιβάλλον της περιοχής.
Αυτά τα πρώτα κτίρια είχαν την δυνατότητα να φιλοξενήσουν 110 ασθενείς.
Την 1η Οκτωβρίου 1887 και ώρα 4 μ.μ. το Δρομοκαϊτειο δέχεται τον πρώτο ασθενή.
Αργότερα πολλοί ακόμα ευεργέτες ακολούθησαν το παράδειγμα του Ζωρζή Δρομοκαϊτη και παραχώρησαν σημαντικά ποσά για την ανέγερση νέων κτιρίων τα οποία και φέρουν το όνομά τους. Αναφέρουμε ορισμένα: Σεβαστοπούλειο (1890), Θεολόγειο (1893), Σπηλιοπούλειο (1893), Σύγγρειο (1901), Ελλήνων Αμερικής – Κουρντουριώτειο (1922), Βενιζέλειο (1928), Σκυλίτσειο (1928), Δάφτσειο (1931).
Κοντά στο Διοικητήριο βρίσκεται η προτομή του ιδρυτή Ζωρζή Δρομοκαϊτη το οποίο έχει φιλοτεχνήσει το 1959 από Πεντελικό μάρμαρο ο γλύπτης Νίκος Σαφιαλάκης.
[Σε επόμενη ανάρτηση:Γιάννη Ιγγλέση, "Τα ιστορικά κτήρια του Χαϊδαρίου"]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου