Ιερά οδός 343 Μαρτυρίες από το Δρομοκαΐτειο - Η Θεατρική παράσταση και άλλες πληροφορίες

[Το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης του βιβλίου της Μαρίας Φαφαλιού ΕΔΩ]

Συνέχεια των προηγούμενων αναρτήσεων για το ΨΝΑ Δρομοκαΐτειο, επαναρχόμαστε με το βίντεο που παρουσιάζεται η θεατρική παράσταση τίτλο "Ιερά οδός 343 Μαρτυρίες από το Δρομοκαιτειο" που βασίζεται στο ομόνυμο έργο - έρευνα της Μαρίας Φαφαλιού [ΕΔΩ  ΕΔΩ - ΕΔΩ - ΕΔΩ - ΕΔΩ ]

ΚΛΙΚΑΡΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ – Ο ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ & ΤΟ ΧΑΪΔΑΡΙ | (Η ιστορία ενός πίνακα από το 1941 μέχρι τις μέρες μας)

 

[Αναδημοσίευση από το ΧΑΪΔΑΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΔΩ] https://tinyurl.com/293ezba4 

Η γερμανική εισβολή στην Ελλάδα ξεκίνησε στις 6 Απριλίου του 1941. Το βράδυ της ίδιας μέρας 51 βομβαρδιστικά αεροσκάφη επιτέθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά, προκαλώντας ανυπολόγιστες ζημιές και πολλά θύματα. Την ιστορία αυτή “διηγείται” ένας πίνακας τον οποίο ζωγράφισε νοσηλευόμενος στο Δρομοκαΐτειο ο καλλιτέχνης Ανδρέας Κρυστάλλης, σε μια ελληνική εκδοχή της Γκουέρνικα, όπως χαρακτηρίστηκε. Την ίδια μέρα από τον ίδιο βομβαρδισμό καταστράφηκαν σπίτια στο Χαϊδάρι, ενώ ακόμη στις μέρες μας βρίσκουμε στην περιοχή μας οβίδες, “αναμνηστικά” των φοβερών εκείνων εποχών.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ – Ο ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΤΟ ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ & ΤΟ ΧΑΪΔΑΡΙ

(Η ιστορία ενός πίνακα από το 1941 μέχρι τις μέρες μας)

Έρευνα - Επιμέλεια: Κώστας Φωτεινάκης

Ο ζωγράφος Ανδρέας Κρυστάλλης γεννήθηκε το 1911 στη Μικρά Ασία. Έκανε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής στο Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του 30. Με την επιστροφή του εγκαταστάθηκε στον Πειραιά όπου δημιούργησε το μεγαλύτερο μέρος του έργου του. Μετά τη Κατοχή νοσηλεύτηκε κατά διαστήματα στο Ψυχιατρείο Δρομοκαΐτειο όπου και πέθανε το 1951.

Αρκετά από τα έργα του, με θέμα τον Πειραιά, βρίσκονται στη μόνιμη έκθεση της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας (Μουσείο Γ.Ι.Κατσίγρα).

Οι σοφοί του Δρομοκαϊτείου: Φιλύρας, Βιζυηνός, Μητσάκης...

Στο blog έχουμε γράψει κατά καιρούς για το ρόλο του ΨΝΑ Δρομοκαΐτειο στη ζωή της πόλης καθώς και για τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών που πέρασαν την πόρτα του ψυχειατρίου. Ορισμένοι ίσως και να είχατε συμμετάσχει στην ξενάγηση που διοργανώσαμε στο χώρο.

Σήμερα αναρτούμε με σύνδεσμο το αφιέρωμα του e-magazine "24γράμματα" για τους σοφούς του Δρομοκαϊτείου... Κλικάρετε ΕΔΩ.

Νίκος Μπουντούκης: "To Σπήλαιο στο Αιγάλεω"

Διαβάστε την παρουσίαση του βιβλίου από τη Παρασκευή Κατημερτζή με τίτλο "Παράξενο Σπήλαιο στο Αιγάλεω" που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. (27/2/2003).


[Το σπήλαιο του Αιγάλεω, πάνω από το ΨΝΑ Δρομοκαϊτειο, στο ύψος περίπου του ΠΑΝΘΕΟΝ της Αγίας Βαρβάρας. Η φωτογραφία είναι πρόσφατη. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι το στόμιο (είσοδος) από μακριά μοιάζει με ανοικτό στόμα λεονταριού]


[Ο ταύρος και η είσοδος του σπηλαίου από το βιβλίο]

Είπαμε να πάρουμε τα βουνά. Μετά τα ταμπούρια και τις μάχες του 1826-1827 να περάσουμε στο βιβλίου του Νίκου Μπουντούκη: "Οι Μυστικές Βραχογραφίες των ιερών σπηλαίων. Με αφορμή την ανακάλυψη βραχογραφιών σε σπήλαιο του όρους Αιγάλεω». Εκδόσεις Νέα Γράμματα, 2002.

Για λόγους ιστορικής καταγραφής αναφέρουμε ότι τον Αύγουστο του 1997 είχαμε γράψει στην εφημερίδα «διαδρομές» (κυκλοφορούσε στο Χαϊδάρι μέχρι το 2002) το παρακάτω κείμενο για το σπήλαιο:
"Στον ευρύτερο χώρο του Δρομοκαϊτείου Ιδρύματος υπάρχει ένα μικρό σπήλαιο με στολισμένη οροφή, ανάγλυφα κεφάλια ζώων, ψαριών και ανθρώπινες μορφές. Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, οι σπηλαιολόγοι εκτιμούν ότι το σπήλαιο ήταν λατρευτικό ιερό στην αρχαιότητα. Το σπήλαιο λέγεται ότι είναι γνωστό στη διεθνή σπηλαιογραφία, ενώ η εφορεία παλαιοανθρωπολογίας – σπηλαιολογίας του Υπ.Πολιτισμού σε συνεργασία με το ερευνητικό κέντρο «Δημόκριτος» ερευνούν την αρχαιολογική αξία του σπηλαίου…» ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δεν έχουν επαληθευτεί αυτές οι πληροφορίες για τους σπηλαιολόγους, το ΥΠΠΟ και τον Δημόκριτο. Η αλήθεια είναι ότι δεν το επιδιώξαμε...

Παρουσίαση του βιβλίου το 2003:
O συγγραφέας είναι κάτοικος Αγίας Βαρβάρας και εργάζεται ως δημοσιογράφος κειμενογράφος στο χώρο της διαφήμισης. Στο βιβλίο (έρευνα) παρουσιάζεται με σοβαρή τεκμηρίωση η εκτίμηση, πως ένα σπήλαιο στο όρος Αιγάλεω, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι λάτρευαν τους χθόνιους θεούς. Ο συγγραφέας στηρίζει την έρευνά του σε πλούσια βιβλιογραφία, που αναφέρεται στο τέλος του βιβλίου, καθώς και στις βραχογραφίες εντός του σπηλαίου τις οποίες έχει φωτογραφήσει και δημοσιεύονται. Οι βραχογραφίες είναι σχεδόν αδύνατον να αποκωδικοποιηθούν από τους ανυποψίαστους, όμως με την βοήθεια και την οξυμένη παρατηρητικότητα (αλλά και τη φαντασία) του συγγραφέα οι αναγνώστες μπορούν να «μυηθούν» και να κατανοήσουν το βαθύτερο νόημα των παραστάσεων.
Οι βραχογραφίες απεικονίζουν: ταύρο, αίγαγρο, ψάρια, ανθρώπους, οφθαλμό κ.λπ. Το βιβλίο αυτό έρχεται να ενισχύσει την άποψη εκείνων που επιμένουν πως α) κατά μήκος της αρχαίας Ιεράς Οδού 20 ΚΜ υπήρχαν «…ναΐσκοι και ιερά…» και β) πως η ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Αθήνας – αρχαίος Έρμος (Χαϊδάρι, Αγία Βαρβάρα), αρχαίος Χολαργός (Περιστέρι) δεν έχει ερευνηθεί από την αρχαιολογική υπηρεσία.
Πιστεύουμε ότι μετά τη δημοσιοποίηση της έρευνας του κ.Μπουντούκη οι αρμόδιοι τοπικοί παράγοντες και η αρχαιολογική υπηρεσία να δείξουν το ανάλογο ενδιαφέρον και αν ερευνήσουν με συστηματικό και επιστημονικό τρόπο την ιστορία και τα ευρήματα που υπάρχουν διάσπαρτα κατά μήκος της Ιεράς Οδού (π.χ. μνημείο Πυθιονίκης) και εντός των σπηλαίων (σπήλαιο Πανός, σπήλαιο βραχογραφιών κ.λπ.) Αξίζει να αναφέρουμε πως το Ποικίλο Όρος υπάρχουν πολλά σπήλαια και πως ο συγγραφέας στο κεφάλαιο 17 με τίτλο «Μύθος για πιθανό μυθότοπο» αναφέρει πως «…στις μικρές σπηλιές του Ποικίλου Όρους είχε αναπτυχθεί μια ποικιλία λατρειών χθόνιων θεοτήτων..» σ.91.

Αυτά γράφαμε στο τ.13-14/2003 του περιοδικού «Εννεάδα» του ΑΣΔΑ. Λίγα χρόνια αργότερα ανακαλύφτηκαν τα σπήλαια του Δρομέα (στο Ποικίλο), το σπήλαιο της Αφαίας (στο Αιγάλεω), το σπήλαιο του Σχιστού (πάνω από το Νεκροταφείο) κ.λπ. ενώ ένα σπηλαιοβάραθρο που ανακαλύψαμε την Άνοιξη του 2010 είμαστε σε επαφή με την Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία για να το αξιολογήσει.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: 1)Το βιβλίο όπως έχουμε υποσχεθεί θα το παρουσιάσουμε στο Χαϊδάρι. 2) Αν κάποιος θελήσει να επισκεφτεί το σπήλαιο να πάει με παρέα. Την τελευταία φορά που πήγαμε είδαμε έναν άνθρωπο που το χρησιμοποιούσε (προσωρινά?) για κατοικία. 3) Το σπήλαιο για μια περίοδο το είχαν ονομάσει το "σπήλαιο του ζωγράφου" γιατί πήγαινε εκεί ένας τρόφιμος του ΨΝΑ Δρομοκαΐτειου που ήταν ή το έπαιζε ζωγράφος.
---------------

Οι τελευταίες ώρες του Βιζυηνoύ στο Δρομοκαϊτειο - Ζητάει παπά από τη Μονή Δαφνίου

Κλικάρετε ΕΔΩ για να διαβάσετε την περιγραφή.

"Τράβα κορδέλα" και η οικολογική διάσταση της κατασκευής των κτηρίων του "Φρενομοκείου" Δρομοκαϊτειον.

[Φωτογραφία: Η 2η έκδοση του βιβλίου για το Δρομοκαϊτειο. Την έρευνα έκανε ο Πρόεδρος του ιδρύματος κ.Νίκος Τσικής (φιλόλογος - συγγραφέας). Από ένα αντίγραφο του βιβλίου μαζί με τις επτά επιστολές του Δ.Βικέλα προσέφερε το ίδρυμα στους επισκέπτες κατά τη διάρκεια της ξενάγησης που διοργάνωσε ο ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ. 22/11/09]


Λίγα ιστορικά στοιχεία:
Ο Χιώτης έμπορος Ζωρζής Δρομοκαϊτης συντάσσει «Έν Χίω την 17/29 Νοεμβρ.1879» την διαθήκη του βάση της οποίας εκφράζει την «επιθυμία να συστήσει εν ιδιωτικόν Φρενοκομείον εις Αθήνας». Για τον σκοπό αυτό αφήνει 500.000 fr., «200.000 fr. δια το οικόπεδον, την οικοδομήν και σκευασίαν του Φιλανθρωπικού καταστήματος, τα δε υπόλοιπα 300.000 να μένουν ως προίξ του ιδίου καταστήματος... οι δε τόκοι δια να χρησιμεύσουν εις τας προς διατήρησιν έξοδα, ήτοι μισθούς Ιατρών, Διευθυντού, νοσοκόμων και υπηρετών...»
Ένα μήνα αργότερα, τον Δεκέμβριο του 1879, οι εκτελεστές της διαθήκης απευθύνονται στον Δημήτρη Βικέλα ο οποίος «ευρισκόμενος στη Γαλλία (Παρίσι) και διατηρώντας άριστες σχέσεις με επιστημονικούς και πνευματικούς κύκλους Γάλλων, παρέσχε πολύτιμες πληροφορίες στους εκτελεστές της διαθήκης...».

Η Οικολογική διάσταση της κατασκευής:
Ο Δημήτρης Βικέλας αποδέχεται την πρόταση και με την πολύτιμη συνεργασία του Γάλλου ψυχιάτρου Lunier - ο οποίος «έδωσε σχέδια για τη μορφή των κτιρίων, για τον οργανισμό και τον κανονισμό των υπηρεσιών»- βοηθάει σημαντικά στο πρώιμο στάδιο τους εκτελεστές της διαθήκης να υλοποιήσουν το δυσβάστακτο έργο της κατασκευής και οργάνωσης του «φρενοκομείου».
Ο Δημήτρης Βικέλας, μέσα από τις επιστολές του φαίνεται ολοκάθαρα πως είχε την διάθεση και την ετοιμότητα να βοηθήσει, γνωρίζοντας προφανώς το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν είχαμε επιστημονική και οργανωτική εμπειρία, της υλοποίησης ενός τόσο φιλόδοξου και δύσκολου εγχειρήματος. Αξίζει να σημειωθεί η ιδιαίτερη αναφορά του και η σύστασή του Lunier «... άμα χαραχθώσι τα όρια του οικοδομήματος επί του γηπέδου σας, να ενασχοληθήτε δραστηρίως περί δενδροφυτείας, κατά ωρισμένον επίσης σχέδιον...»
Έτσι εξηγείται και η πλούσια άριστη αρχιτεκτονική δενδροφύτευση του χώρου, την οποία διαπιστώνουμε και απολαμβάνουμε σήμερα. Η σχέση φύσης και ψυχικής θεραπείας είχε προφανώς ληφθεί υπ΄ όψιν και γι΄ αυτό ο Δ.Βικέλας γράφει στην επιστολή του ότι ο Lunier «...αποδίδει μεγάλην σημασίαν...»

"Τράβα Κορδέλα":
Το 1883 ο Υπουργός Οικονομικών (και μετέπειτα Πρωθυπουργός της Ελλάδος) Χαρίλαος Τρικούπης παραχωρεί 321 στρέμματα δημόσιας γης για την «ανέγερσιν του φιλανθρωπικού καθιδρύματος» ...
Η παράδοση λεει ότι όταν οι μηχανικοί μετρούσαν την έκταση πέρασε έναν χωρικός (η κ.Φαφαλιού, αναφέρει ότι σύμφωνα με τους ιστοριοδίφες αυτός ήταν Βασιλιάς Γεώργιος Α΄) από την Ιερά Οδό ο οποίος γεμάτος απορία ρώτησε:
«Ε! Πατριώτη τι πρόκειται να κτίσετε;» και ο μηχανικός του απάντησε:
«Θα φτιάξουμε τρελοκομείο». Και τότε ο χωρικός παρότρυνε τον μηχανικό:
«Τράβα κορδέλλα»... Δηλαδή να χτιστεί μεγάλο τρελοκομείο για να στεγάσει τους πολλούς τρελούς της χώρας...

Αρχικά χτίστηκαν τέσσερα κτίρια με χρήματα του Δρομοκαϊτη τα οποία «δένουν» με τον υπαίθριο χώρο και σου δίνουν την εντύπωση ότι σχεδιάστηκαν σε πλήρη αρμονία και σχέση με τα πεύκα και το περιβάλλον της περιοχής.
Αυτά τα πρώτα κτίρια είχαν την δυνατότητα να φιλοξενήσουν 110 ασθενείς.
Την 1η Οκτωβρίου 1887 και ώρα 4 μ.μ. το Δρομοκαϊτειο δέχεται τον πρώτο ασθενή.
Αργότερα πολλοί ακόμα ευεργέτες ακολούθησαν το παράδειγμα του Ζωρζή Δρομοκαϊτη και παραχώρησαν σημαντικά ποσά για την ανέγερση νέων κτιρίων τα οποία και φέρουν το όνομά τους. Αναφέρουμε ορισμένα: Σεβαστοπούλειο (1890), Θεολόγειο (1893), Σπηλιοπούλειο (1893), Σύγγρειο (1901), Ελλήνων Αμερικής – Κουρντουριώτειο (1922), Βενιζέλειο (1928), Σκυλίτσειο (1928), Δάφτσειο (1931).
Κοντά στο Διοικητήριο βρίσκεται η προτομή του ιδρυτή Ζωρζή Δρομοκαϊτη το οποίο έχει φιλοτεχνήσει το 1959 από Πεντελικό μάρμαρο ο γλύπτης Νίκος Σαφιαλάκης.

[Σε επόμενη ανάρτηση:Γιάννη Ιγγλέση, "Τα ιστορικά κτήρια του Χαϊδαρίου"]

Το ΨΝΑ Δρομοκαϊτειο και η Ιερά Οδός στις αρχές του 20ου αιώνα...

[Φωτογραφία: Από το αρχείο του Γιάννη Ιγγλέση]

Ο ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ. Χαϊδαρίου προγραμματίζει επίσκεψη στο χώρο και το Μουσείο του ΨΝΑ Δρομοκαϊτειο στις 22 Νομεμβρίου 2009, στις 11:30 π.μ.
Μαζί μας θα είναι α) ο Νίκος Γ.Τσικής, φιλόλογος - συγγραφέας, Πρόεδρος του Ιδρύματος και εμπνευστής της ιδέας να δημιουργηθεί μουσείο στο χώρο β) Ο Παναγιώτης Πικιός, ζωγράφος και καλλιτεχνικός υπεύθυνος.
Το ΨΝΑ Δρομοκαϊτειο συνδέεται άμεσα με την ανάπτυξη της πόλης του Χαϊδαρίου, μιας και οι πρώτοι κάτοικοι ήταν εργαζόμενοι στο νοσοκομείου από την Χίο. Στο ψυχιατρείο "φιλοξενήθηκαν" άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών όπως ο Γεώργιος Βιζυηνός (με επιστολή του φίλου του Γεώργιου Νάζου, γιο του Νικόλαο Νάζου ιδιοκτήτη του Πύργου Παλατάκι και του κτήματος Χαϊδάρι - Η επιστολή για τον εγκλεισμό του Γ.Βιζυηνού θα παρουσιαστεί σε επόμενη ανάρτηση), ο Ρώμος Φιλύρας, ο Μιχαήλ Μητσάκης, ο Γεράσιμος Βώκος, ο Αρίστος Καμπάνης και οι ζωγράφοι Βαλεντίνος Ίλβες, Νικόλαος Δραγούμης (αδελφός του Ίωνα), Αλέξης Ακριθάκης, Ανδρέας Κρυστάλλης.
Τον Απρίλιο του 1884 ξεκίνησαν οι εργασίες για τη κατασκευή του ψυχιατρείου και ήταν η αφορμή στον σατυρικό ποιητή Γεώργιο Σουρή να γράψει το γνωστό "Εις τα Θεμέλια του Φρενοκομείου": "... Φρενοκομείον κτίζεται και στην σοφήν Ελλάδα./ Ω! Ο Θεός εφώτισε των Χιώτη τον Ζωρζή/ και τώρα μέσα στου Δαφνιού την τόση πρασινάδα/ θα βρίσκομαι παρηγοριά και η μνήμη του θα ζει..."
Την 1η Οκτωβρίου 1887 και ώρα 4 μ.μ. το Δρομοκαϊτειο δέχεται τον πρώτο ασθενή.
(θα επανέλθουμε με περισσότερες πληροφορίες).

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ
Το Υπουργείο Πολιτισμού με την υπ Αριθμ. ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/62230/1549 χαρακτηρίζει το ΨΝΑ Δρομοκαϊτειο Ιστορικό Τόπο (ΦΕΚ 377, ΑΑΠ, 6 Αυγούστου 2009)
Συγκεκριμένα η απόφαση:
"Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικό τόπο, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. δ και του άρθρου 16 του ν. 3028/2002, το Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, το οποίο βρίσκεται επί της Ιεράς Οδού 343, στα όρια της ιδιοκτησίας του, με σημεία 1, 2, 3,...,65, 66, 1 όπως ορίζεται στο συνημμένο τοπογραφικό διάγραμμα μονογραμμένο από τον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, διότι αποτελεί έναν καθορισμένο τοπογραφικά χώρο με ομοιογενή συνεχή ειδική χρήση, περιέχει πλήθος κτιρίων προ του 1909 σημαντικά για την κοινωνική, επιστημονική και αρχιτεκτονική ιστορική πληροφορία που περιέχουν, εκ των οποίων μεγάλο μέρος παρουσιάζει ιδιαίτερη αρχιτεκτονική αξία και στο σύνολό του συνιστά σημαντική μαρτυρία της διαχείρισης από επιστημονικής, κοινωνικής και πολιτικής πλευράς της ψυχικής υγείας στην χώρα μας."
O Υπουργός Αντώνης Σαμαράς
--------------
Τρεις θεατρικές παραστάσεις σε κείμενα των "φιλοξενουμένων" στο ΨΝΑ Δρομακαϊτειο Γ.Βιζυηνού και Ρ.Φυλήρα (έχει γράψει και ένα ποιήμα για τον Σκαραμαγκά το οποίο και θα παρουσιάσουμε.

1) Γ.Βιζυηνού "Το αμάρτημα της μητρός μου" στο Θέατρο Τέχνης για τρίτη συνεχή χρονιά. Ένας μονόλογος 75 λεπτών του Ηλία Λογοθέτη.
2) Ρώμου Φιλύρα "Να μου στείλετε μια ρεπούμπλικα!", θέατρο Αργώ (Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο), από την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου έως και την Κυριακή 8 Νοεμβρίου.
3) Ρώμου Φιλύρα «Ο χορός των επίπλων» που πρωτοπαίχτηκε με επιτυχία φέτος την άνοιξη σε περιοδεία στην Αττική.Η παράσταση είναι βασισμένη στο συγκλονιστικό αυτοβιογραφικό κείμενο του Ρώμου Φιλύρα «Η ζωή μου εις το Δρομοκαΐτειον», ίδρυμα στο οποίο ο ποιητής έζησε αυτοεγκλεισμένος από το 1927, μέχρι τον θάνατό του το 1942.
Σκηνοθεσία: Τόνια Σταυροπούλου, Θέατρο: ARTI Ηπείρου 41 Αθήνα/ Δευτέρες και Τρίτες, Τηλ. 210 8834002
-------------------
Κλικάρετε ΕΔΩ για να δείτε πως οι Πυργούσιοι Αττικής γιόρτασαν τον Άγιο Ισίδωρο στο ναό των Αγίων Αναργύρων στο Δρομοκαϊτειο. Ο Σύλλογος είναι ένας από τους μακροβιότερους στο Χαϊδάρι και έχει την έδρα του στην Οδό Χίου.