Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στο Αιγάλεω (Προύσσης και Ιεράς Οδού - Κηφισός)

ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΟΥ ΑΙ ΓΙΩΡΓΗ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΧΩΡΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΩΡΟ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΑΞΙΑ...

[Φωτ. Κώστας Φωτεινάκης]

Γενικές πληροφορίες

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Όλοι γνωρίζουμε το μικρό ναό του Αγίου Γεωργίου που ευρίσκεται σήμερα στο βόρειο κράσπεδο της Ιεράς Οδού, στην συμβολή με την οδο Προύσης, δυτικώς του Κηφισού αμέσως μετά τη γέφυρα στη περιοχή του Αιγάλεω. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν οτι ονομάζεται Διασορίτης. Το όνομα αυτο συναντούμε ήδη απο το 1573 και έπειτα σε συμβόλαια και κληροδοτήματα αναφερόμενα στην ευρύτερη περιοχή που βρίσκεται σήμερα ο ναός. Μάλιστα ο Διονύσιος Σουμερλής συσχετίζει το τοπωνύνιο πρός τα ερμεία η έρμαια, τους ερμαίους λόφους, δηλαδή τους σωρούς που ύψωναν οι αρχαίοι διαβάτες, ρίπτοντες λίθους πρός τιμή του Ενόδιου Ερμού.

 Υποστηρίζει λοιπον ο Διονύσιος Σουμερλής οτι "Διασωρείτης" ονομάστηκε η περιοχή από τους ερμαίους λόφους, τους σωρούς δηλαδή που εσχηματίσθηκαν πλησίον του ιερού του Ερμού. Ανεξαρτήτως της ορθότητας της πληροφορίας αυτής, οι πληροφορίες του Σουμερλή μας οδηγούν στη βάσιμη υποψία οτι ενδεχομένως ο Ναός του Αγίου Γεργίου έχει κτισθείμε οικοδομικό υλικό προερχόμενο από τους σωρούς ή από τα ερείπια του Ερμείου. Στη λιθοδομία του πάντως διακρίνονται σήμερα μερικά μη ενεπίγραφα μάρμαρα. Κατά πάσα πιθανότητα το επίθετο Διασορίτης αναφέρεται στον Άγιο και ο ναός του Αγίου Γεωργίου ευρισκόμενος στις παρυφές του ελαιώνος, εκεί που άρχιζαν οι αγροί, τα περιβόλια και οι αμπελώνες ονομαζόταν Διασ(π)ορίτης, διότι εόρταζε την 3η Νοεμβρίου, ημέρα πιθανώς προετοιμασίας του σπόρου και ενάρξεως τησ σποράς.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η Γιορτή Κρασιού στο Δαφνί | Μεγάλο γεγονός για την Αττική στην εποχή του – 110.000 επισκέπτες το 1959!!! | Video – Ταινίες, οι ζωγράφοι Γ.Βακιρτζής και Μίνωας Αργυράκης

 [Φωτ. Γιάννη Ιγγλέση - αρχιτέκτων, συλλέκτης, ερευνητής της τοπικής ιστορίας, διαχειριστής της σελίδας στο Facebook ΧΑΪΔΑΡΙ - Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΚΡΥΜΜΕΝΩΝ ΘΗΣΑΥΡΩΝ]

[Εκδήλωση μνήμης της Γιορτής Κρασιού 24 Σεπτ.2024 ΕΔΩ]

Η Γιορτή Κρασιού στο Δαφνί

Η Γιορτή του Κρασιού στο Δαφνί ήταν ένα μεγάλο κοινωνικό, οικονομικό και τουριστικό γεγονός για το Χαϊδάρι αλλά και για ολόκληρη την Αττική.

Ο γνωστός δοκιμιογράφος Αντρέας Καραντώνης περιγράφει στο βιβλίο του «Ελληνικοί Χώροι»: «…Το 1953  καθιερώθηκε η ετήσια «γιορτή του κρασιού» – μια γιορτή αληθινά διονυσιακή. Οι οινοπαραγωγοί όλης της Ελλάδας στέλνουν εκεί αρκετές ποσότητες από τα καλύτερα κρασιά τους μέσα σε βαρέλια. Ωραίες κοπέλες, ντυμένες με τις παλιές ντόπιες φορεσιές του κάθε οινοπαραγωγού τόπου, κερνάν κρασί τους χιλιάδες εορταστές που συρρέουν εκεί.

Το τουριστικό περίπτερο και οι αυτοσχέδιες ταβέρνες εξυπηρετούν τους εορταστές με ελληνικούς μεζέδες. Θεατρικά και μουσικά συγκροτήματα ψυχαγωγούν το κοινό, ο χώρος φωτίζεται φαντασμαγορικά, και το ελληνικό κρασί, κόκκινο, άσπρο, κεχριμπαρί, ρόδινο, μαύρο, καταναλίσκεται ποταμηδόν.

Η γιορτή αυτή, που γίνεται κάθε φθινόπωρο, δίνει στην περιοχή του Δαφνιού βακχική όψη, όλα τα μάτια αστράφτουν από το μεθύσι, ιαχές και κραυγές, γέλια και τραγούδια δονούν  την ατμόσφαιρα ως απάνω στους βράχους, και μέσα από τις φυλλωσιές των φωταγωγημένων δένδρων ο κοκκινωπός όγκος του Δαφνιού παίρνει κάτι το μαγικό και το αλλόκοτο.

Η Αττική μια φορά το χρόνο, στον χριστιανικό αυτόν χώρο ξαναθυμάται τη λατρεία του Διονύσου και του προσφέρει ολονύκτιες σπονδές. Αυτή η γιορτή του κρασιού δεν είναι μουσειακή αναπαράσταση, δεν είναι «φεστιβάλ», είναι νεοελληνική πραγματικότητα, είναι ξέσπασμα δυναμικό ορμητικής ζωής, μια «ζωής που είναι άξια για να ζήσει», όπως είπε κάποιος ποιητής…»

[Φωτ. Γιάννη Ιγγλέση - αρχιτέκτων, συλλέκτης, ερευνητής της τοπικής ιστορίας, διαχειριστής της σελίδας στο Facebook ΧΑΪΔΑΡΙ - Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΚΡΥΜΜΕΝΩΝ ΘΗΣΑΥΡΩΝ]

Η Μονή Δαφνίου - Γιόρταζε στις 23 Αυγούστου, την Απόδοση της Παναγίας της Θεοτόκου ή τα Αντίμερα – Εννιάμερα.... (Μαρτυρίες Καμπούρογλου και Λαμπάκη)

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: Φ.Α. ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ.

ΕΚΔΟΤΗΣ ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ Φαραζής και Μιχαλόπουλος Αθήνα | 1910 - 1925  Επίσης - Αρχείο: Γιάννη Ιγγλέση 

Η Καρτ Ποστάλ αποδίδει την περιγραφή του Δημητρίου Γ. Καμπούρογλου που ακολουθεί: "Όλοι οι Αθηναίοι και ετερόδοξοι ακόμη, ετρέποντο την εις το μοναστήρι τούτο άγουσαν Ιεράν Οδόν." 

Πλήρης περιγραφή παρακάτω...

Η Κοίμηση της Θεοτόκου/ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ στο Χαϊδάρι - Συνοπτική παρουσίαση

 

Η Κοίμηση της Θεοτόκου/ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ Νέας Φώκαιας - η ξύλινη εκκλησία και το πρώτο Δημοτικό Σχολείο στο Χαϊδάρι. Παρατηρείστε τα ξυπόλητα παιδάκια και την καμπάνα (1926)

Συνοπτικό ιστορικό: Στην Αττική οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν σε 46 οικισμούς.

Στο Χαϊδάρι ήρθαν το 1924 αρχικά οι πρόσφυγες  από την παραλιακή Φώκαια και το Τσακμακλί (η απόσταση  μεταξύ των δύο χωριών ήταν λιγότερο από μία ώρα με τα πόδια) και λίγο αργότερα, μετά το 1927 (;) οι πρόσφυγες από την Καππαδοκία και τον Πόντο.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου (Φερετροποιών) στο Δαφνί και δύο ακόμα εκκλησίες αφιερωμένες στη Μεγαλόχαρη

 

Η Κοίμηση της Θεοτόκου (Φετετροποιών) στο Δαφνί, επί της Λ.Αθηνών

Επιμέλεια - Φωτογραφίες: Κώστας Φωτεινάκης | 4 Αυγούστου 2023

Με αφορμή το Δεκαπενταύγουστο και τη Γιορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου παρουσιάζω το ομώνυμο εκκλησάκι που βρίσκεται στο Δαφνί, επί της Λ.Αθηνών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Χαϊδάρι έχουμε τρεις εκκλησίες αφιερωμένες στη Μεγαλόχαρη,  σύμφωνα με τον πατέρα Γεώργιο Φραγκιαδάκη.

Οι τρεις εκκλησίες στο Χαϊδάρι, αφιερωμένες στην Παναγία της Θεοτόκου είναι:

• Παναγία της Θεοτόκου (Παναγίτσα) - είναι ενορία και αρχικά κατασκευάστηκε με ξύλα. Ήταν και το πρώτο δημοτικό σχολείο του Χαϊδαρίου. Βρίσκεται κοντά στην Ιερά Οδό, στάση Δημαρχείο. (1926)
• Παναγία της Θεοτόκου (Φετετροποιών) -  ιδιωτικό εκκλησάκι (ναΐσκος) στο Δαφνί, (1924) (περισσότερα στη συνέχεια)
• Παναγία της Θεοτόκου (Σκαραμαγκά) - Ξεκίνησε να κατασκεάζεται το 1938, ολοκληρώθηκε μετά την Κατοχή.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η μέχρι τώρα διαδεδομένη άποψη ότι η εκκλησία της Μονής Δαφνίου (Καθολικό) είναι αφιερωμένη στην Παναγία της Θεοτόκου δεν ισχύει. Η εκκλησία της Μονής Δαφνίου γιορτάζει την "Απόδοση ή τα εννιάμερα της Κοίμησης της Θεοτόκου" (23 Αυγούστου).

Η Κοίμηση της Θεοτόκου (Φετετροποιών) στο Δαφνί, επί της Λ.Αθηνών

Το ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ στον Αρχαιολογικό Χώρο της Ελευσίνας και τα μέτρα "των ηγεμόνων κατά της εκμετάλλευσης και κατά της κερδοσκοπίας" | Τροφή για σκέψη στις μέρες μας

 

ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ στον Αρχαιολογικό Χώρο της Ελευσίνας και τα μέτρα των ηγεμόνων κατά της εκμετάλλευσης και κατά της κερδοσκοπίας. Αντιγράφω από την ενημερωτική πινακίδα :

«Η διάταξη και τα ευρήματα αυτού του χώρου έδειξαν ότι ήταν ξενοδοχείο. Οι εορταστικές εκδηλώσεις στην αρχαιότητα ήταν πολυήμερες. Εκείνες ιδίως που γίνονταν σε Ασκληπιεία και άλλα Ιερά έξω από τις πόλεις συγκέντρωναν πολλούς προσκυνητές που έπρεπε να βρουν ύπνο και φαγητό. Οι ηγεμόνες φρόντιζαν με διατάγματα να μη γίνεται εκμετάλλευση των προσκυνητών από τους εμπόρους με τεχνητή έλλειψη τροφίμων και έπαιρναν μέτρα κατά της κερδοσκοπίας.»

Οδός και προτομή Φαβιέρου & Καραϊσκάκη στο Χαϊδάρι | H στήλη μνήμης Φαβιέρου στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού | Το Κάστρο Φαβιέρου στα Μέθανα και το Χαϊδάρι

 

Οδός και προτομή Φαβιέρου & Καραϊσκάκη στο Χαϊδάρι |  H στήλη μνήμης Φαβιέρου στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού | Το Κάστρο Φαβιέρου στα Μέθανα και το Χαϊδάρι

Έρευνα - Επιμέλεια κειμένου: Κώστας Φωτεινάκης 12.06,2023

Στην ιστορικη μάχη του Χαϊδαρίου 6 και 8 Αυγούστου 1826 οι μεγάλες μορφές που καταγράφονται στην ιστορία είναι ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και ο φιλέλληνας στρατηγός Γάλλος Κάρολος Φαβιέρος, χωρίς όμως να παραγνωρίζουμε και άλλους αγωνιστές όπως ο Στέφος, ο Περαιβός κ.ά. Για τους προαναφερθέντες ο Δήμος Χαϊδαρίου έχει ονοματοδοτήσει κεντρικούς δρόμους έχει τιμήσει τη Μάχη του Χαϊδαρίου και τον Καραϊσκάκη με τα "Καραϊσκάκια" (δημαρχία Σκαμπά) και την προτομή του, που αρχικά ήταν στον αύλειο χώρο του πύργου Παλατάκι και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Πλατεία Δημαρχείου (έργο του Χαϊδαριώτη γλύπτη Χάρη Λαλέ, 1998, επί δημαρχίας Κώστα Σπηλιόπουλου).

[Για τη Μάχη του Χαϊδαρίου διαβάστε ΕΔΩ]

Στην παρούσα δημοσίευση της έρευνας επικεντρώνομαι και περιορίζομαι στον Κάρολο Φαβιέρο και μόνο σε τρεις τοποθεσίες που ανάπτυξε δράσεις που για αυτό το λόγο τιμήθηκε με ονοματοδοσίες δρόμων και με μνημεία.

[Βιογραφία Καρόλου Φαβιέρου α) ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΔΩ β)The Society for Hellenism and Philhellenism (SHP)  [ΕΔΩ]

Α- Χαϊδάρι - Προτομή Φαβιέρου στον αύλειο χώρο του πύργου Παλατάκι

[Φωτ. Κώστα Φωτεινάκη: Η προτομή του Κάρολου Φαβιέρου στο Παλατάκι - το μπούστο είναι τεχνιτή συγκόληση/ περισσότερα στην επόμενη φωτογραφία και περιγραφή]

Το Μνημείο Κάρολου Φαβιέρου είναι ίσως το παλιότερο μνημείο του Χαϊδαρίου, αφού φιλοτεχνήθηκε με πρωτοβουλία του Νικολάου Θων (προσοχή όχι Βασιλιάς Όθων), τότε ιδιοκτήτη της έπαυλης "Χαϊδάρι" (Παλατάκι) προς τιμήν του φιλέλληνα Κάρολου Φαβιέρου για την συμβολή του στις μάχες του Χαϊδαρίου στις 6 και 8 Αυγούστου 1826. Σήμερα η προτομή είναι αποκομμένη από την μαρμάρινη στήλη, η οποία συνεχίζει να κοσμεί τον περίβολο της έπαυλης Παλατάκι. Το επάνω τμήμα του μνημείου με το μπούστο το Κάρολου  βρίσκεται σήμερα στην είσοδο της αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου Χαϊδαρίου.

[Ο Κάρολος Φαβιέρος στο Δημαρχείο Χαϊδαρίου. Η προτομή αγοράστηκε από το Δήμο Χαϊδαρίου το 2006, επί δημαρχίας Κυριάκου Ντηνιακού και συντηρήθηκε από το γλύπτη Χάρη Λαλέ]

Κώστας Φωτεινάκης: Ο Νίκος Καζαντζάκης και η Μονή Δαφνίου – Α’ παρουσίαση

 Ο Νίκος Καζαντζάκης και η Μονή Δαφνίου – Α’ παρουσίαση

Μέσα από φωτογραφίες, αναφορές και σχόλια.

του Κώστα Φωτεινάκη

Από την έρευνα που έχω κάνει, εκτιμώ ότι ο Νίκος Καζαντζάκης έχει επισκεφτεί τη Μονή Δαφνίου τουλάχιστον τρεις φορές, το 1914, το 1915 και το 1924. Στη φωτογραφία ο συγγραφέας στην είσοδο του Καθολικού, 1924.

…Όταν ένας Έλληνας ταξιδεύει στην Ελλάδα, το ταξίδι του  μοιραία μετατρέπεται σε επίπονη αναζήτηση του χρέους: πώς να γίνουμε κι εμείς άξιοι των προγόνων, πώς να τη συνεχίσουμε, χωρίς να την ντροπιάσουμε, την παράδοση της ράτσας μας;

Μια αυστηρή, ασίγαστη ευθύνη βαραίνει τους ώμους σου, βαραίνει τους ώμους όλων των ζωντανών Ελλήνων.  Ακαταμάχητη  μαγική δύναμη έχει το όνομα· όποιος γεννήθηκε στην Ελλάδα έχει το χρέος να συνεχίσει τον αιώνιο ελληνικό θρύλο.

Νίκος Καζαντζάκης «Αναφορά στον Γκρέκο»

Μονή Δαφνίου – Παγκόσμιο Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς από το 1990

(στην αρχαιότητα στην ίδια θέση επί της Ιεράς Οδού, ήταν ο ναός του Απόλλωνα)

Από την έρευνα που έχω κάνει, εκτιμώ ότι ο Νίκος Καζαντζάκης έχει επισκεφτεί τη Μονή Δαφνίου τουλάχιστον τρεις φορές, το 1914, το 1915 και το 1924.

Δεν γνωρίζω ωστόσο εάν ο Νίκος Καζαντζάκης (1883 – 1957), στο πλούσιο και πολυθεματικό του έργο, έχει κάνει ειδική αναφορά στη Βυζαντινή Μονή Δαφνίου. Ο συγγραφέας και διανοητής έγραψε περισσότερα από εβδομήντα έργα διαφορετικού είδους και ύφους: μυθιστορήματα, θεατρικά (τραγωδίες), ποιήματα, ταξιδιωτικά, δοκίμια, παιδικό μυθιστόρημα, επιστολές (αμέτρητες),  ημερολόγια, μεταφράσεις – διασκευές, Φιλοσοφία, παιδική λογοτεχνία κ.ά., πράγμα που καθιστά αδύνατο (πολύ δύσκολο)  για μένα να ερευνήσω το ενδεχόμενο μιας τέτοιας αναφοράς.

Αξίζει ωστόσο να υπογραμμίσω ότι σε όλα τα είδη γραφής του ο Νίκος Καζαντζάκης αναφέρεται στην πίστη, στο Θεό, στον Χριστό.

Στο τελευταίο έργο του που περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία, «Αναφορά στο Γκρέκο» ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει: «Τέσσερα στάθηκαν τ΄ αποφασιστικά σκαλοπάτια στο ανηφόρισμά μου, και το καθένα φέρνει ένα ιερό όνομα: Χριστός, Βούδας, Λένιν, Οδυσσέας.»

Εκτός από το Χριστό, αναφέρει συχνά και το Βυζάντιο, μάλιστα στο πρώτο του βιβλίο «Όφις και κρίνο» γράφει: «Ύστερα από λίγες μέρες τελείωσα. Έκλεισα το χειρόγραφο, έγραψα απάνω με κόκκινα βυζαντινά γράμματα «Όφις και Κρίνο» και σηκώθηκα, πήρα βαθιάν αναπνοή…» (σ.σ. η πρώτη έκδοση, 1906, έχει τον τίτλο του βιβλίου με βυζαντινά γράμματα, όπως τον περιγράφει ο Ν.Κ. στο παραπάνω απόσπασμα από το βιβλίο του «Αναφορά στο Γκρέκο σ.174)

Ενδεικτικές αναφορές στην πίστη και στον Χριστό υπάρχουν στα έργα : Ασκητική, Συμπόσιον, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Σόδομα και Γόμορρα, Νικηφόρος Φωκάς, Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται, Ο Φτωχούλης του Θεού, Ιουλιανός ο Παραβάτης, Χριστός, Αδερφοφάδες,  Αναφορά στο Γκρέκο  κ.ά.

Ενδεικτικές αναφορές σε μοναστήρια: Χριστόφορος Κολόμβος, Μονή Σινά (Ταξιδεύοντας), Αναφορά στο Γκρέκο, Σκίτσα από το Άγιον Όρος, Άγιον Όρος. Ν/βρης-Δ/βρης 1914.

Η στάση της επίσημης  εκκλησίας απέναντι στο Νίκο Καζαντζάκη ήταν εχθρική, όπως επίσης και μερίδας του συντηρητικού τύπου, με προεξάρχουσα την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ. Στις 10 Ιουνίου του  1930 θα δικαζόταν ο Καζαντζάκης για αθεϊσμό, για το έργο του «Ασκητική» -  η δίκη ωστόσο δεν έγινε.

Η Ελευσίνα Πολιτιστική Πρωτεύυσα της Ευρώπης σε 4 γραμματόσημα των ΕΛΤΑ | Πρώτη μέρα κυκλοφορία 27 Μαϊου 2023 στην Ελευσίνα

Εξαιρετική παρουσίαση στην Ελευσίνα της αναμνηστικής σειράς γραμματοσήμων με θέμα την ΕΠΠΕ. Κάθε γραμματόσημο παρουσιάστηκε ξεχωριστά με την ιστορία του... Το πρόγραμμα ΕΔΩ.

Για τα γραμματόσημα και για την αγορά τους ΕΛΤΑ ΕΔΩ. Αναμένουμε και το σχετικό εξαιρετικό  βίντεο.

Η ΕΠΠΕ θα ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο μέσω γραμματοσήμων - συναρπαστικό.

Το 6ο Γυμνάσιο Χαϊδαρίου και το γερμανικό σχολείο IGS Landau ανέβασαν το θεατρικό δρώμενο ΧΑΪΔΑΡΙ βασισμένο στο θεατρικό έργο του Ρενάτο Μόρντο

Μία δημιουργική εβδομάδα έφτασε στο τέλος της! Από τις 8 έως τις 15 Μαΐου οι μαθητές της θεατρικής ομάδας του 6ου Γυμνασίου Χαϊδαρίου είχαν την ευκαιρία να ζήσουν μία μοναδική εμπειρία φιλοξενώντας μαθητές του γερμανικού σχολείου IGS Landau.

Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία όχι μόνο να επικοινωνήσουν και να διασκεδάσουν, αλλά και να μάθουν, να ξεναγηθούν σε σπουδαία ιστορικά μνημεία της πόλης και της χώρας μας, να συνεργαστούν και τελικά να ανεβάσουν από κοινού το θεατρικό δρώμενο “Χαϊδάρι”!

Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 - Ώρα 20:30 η θεατρική ομάδα του 6ου Γυμνασίου Χαϊδαρίου σε συνεργασία με μαθητές του γερμανικού σχολείου IGS Landau παρουσιάζουν το θεατρικό δρώμενο "ΧΑΪΔΑΡΙ"

 

Με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση χαιρετίζω τη συνεργασία των θεατρικών ομάδων του 6ου Γυμνασίου Χαϊδαρίου και του γερμανικού σχολείου IGS Landau.

Μαθητές των δύο σχολείων σε κοινό πρόγραμμα ανταλλαγής και επισκέψεων, μεταξύ των άλλων, θα παρουσιάσουν το θεατρικό δρώμενο ΧΑΙΔΑΡΙ του Ρενάτο Μόρντο, την Παρασκευή 12 Μαΐου 2023 -  Ώρα 20:30.

Ο Μάνος Χατζιδάκις και ο "φίλος μας που χάθηκε"... Ο Έκτορας Οικονομίδης που τον πρόδωσαν, τον τύφλωσαν και τον σκότωσαν στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου στο έργο του συνθέτη "Η Εποχή της Μελισσάνθης"

Περιγραφή του έργου ΕΔΩ | Ακούμε το δίσκο ΕΔΩ - το τραγούδι με α/α 13 είναι αφιερωμενο στο 20χρονο φίλο του, τον Εκτορα Οικονομίδη, που τύφλωσαν και θανάτωσαν οι Γερμανοί στο Χαϊδάρι, αφού τον έπιασαν με προδοσία.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ -1:  [ΕΔΩ]

Αρχές Ιουνίου του 1994 όλα αυτά. Λίγες μόλις ημέρες πριν από τον θάνατό του (15/6). Μιλήσαμε για πολλά εκείνο το απόγευμα, χωρίς να φανταζόμαστε, με τον Φώτη Απέργη από την «Ελευθεροτυπία», ότι ήταν η τελευταία φορά που τον συναντούσαμε:

«Στην Κατοχή είχα ένα φίλο», μας είπε, «ένα ιδιοφυές παιδί που είχε συλλάβει πρόωρα κάμποσα από αυτά που έπειτα έγιναν κοινά. Μου μιλούσε, λοιπόν, συνέχεια για την αξία του ρεμπέτικου. Και παρότι αρχικά τον άκουγα δυσπιστώντας, κατόρθωσε εντέλει να ενδιαφερθώ. Αλλά και πάλι δεν θα λάμβανα πρωτοβουλία αν δεν γινόταν κάτι απροσδόκητο: είχαμε ραντεβού μια μέρα στον “Ορφέα”, μα ο Εκτωρ δεν ήρθε. Τον είχαν συλλάβει. Τον βασάνισαν στο Χαϊδάρι και τον σκότωσαν. Αυτό με συγκλόνισε. Μοιραία, κάθε συζήτηση μαζί του πήρε πια άλλες διαστάσεις. Ετσι, θέλησα να ανιχνεύσω το ρεμπέτικο».

ΘΕΜΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ "ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ" και το ιστορικό του χαρακτικού του εξωφύλλου της 2ης έκδοσης (1945)... | Το χαρακτικό ως καμβάς άλλων χρήσεων

 

[ΦΩΤ.1]

Στο εξώφυλλο της 2ηςέκδοσης του βιβλίου (1945) που έγραψε ο κρατούμενος αγωνιστής Θέμος Κορνάρος με θέμα ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ υπάρχει ένα χαρακτικό για το οποίο μέχρι και το 1985 αρκετοί θεωρούσαν ότι ήταν ενός άγνωστου έλληνα χαράκτη.

Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη.

Το  έργο είναι της Γερμανίδας, μεγάλης αναγνωρισιμότητας και διεθνούς κύρους χαράκτριας, Käthe Kollwitz/ Καιτε Κολλβιτς  [ΕΔΩ] και απεικονίζει τη δολοφονία του Γερμανού κομμουνιστή Καρλ Λίμπκνεχτ στις 15 Ιανουαρίου 1919. 

Την ίδια μέρα δολοφονήθηκε και η "κόκκινη" Ρόζα Λούξεμπουργκ, σύντροφος του Καρλ Λίμπενεχτ.

[Φωτ.2] - Πατήστε επάνω στην εικόνα για να μεγεθυνθεί

ΕΦΑΔΑ - Τέσσερα από τα πλέον σημαντικά μνημεία της Δυτικής Αττικής στις "οθόνες" σας

Εφορεία Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΟΒΟΛΗ VIDEOS ΣΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΤΗΣ ΣΤΑ.ΣΥ. 

• ΦΡΟΥΡΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ https://youtu.be/07lj1jasi6g 
• Ι. Ν. ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΒΙΛΛΙΩΝ https://youtu.be/ipyKId59o7s 
• Ι. Ν. ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΒΙΛΛΙΩΝ https://youtu.be/49s58sz1Qks  
• Ι. Μ. ΟΣΙΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΚΙΘΑΙΡΩΝΟΣ https://youtu.be/nOpcC8MiK6M

Στο πλαίσιο της συνεργασίας της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής με τη ΣΤΑ.ΣΥ. που εγκαινιάσθηκε το Μάρτιο του 2023 με στόχο την ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων και μνημείων εντός της χωρικής της αρμοδιότητας, η δράση προβολής videos διάρκειας ενός λεπτού στις 120 οθόνες που είναι εγκατεστημένες στις αποβάθρες του δικτύου της ΣΤΑ.ΣΥ., καθώς και στις οθόνες των συρμών του τραμ και του μετρό, συνεχίζεται με την προβολή της δεύτερης ενότητας videos για τέσσερα από τα πλέον σημαντικά μνημεία της Δυτικής Αττικής. 

Μέσα από τις βιντεοπροβολές, το επιβατικό κοινό θα «ανηφορίσει» στο ύψωμα του ανατολικού περάσματος της Κάζας και θα γνωρίσει το επιβλητικό φρούριο των Ελευθερών, του 4ου αι. π.Χ., ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχαία φρούρια στον ελλαδικό χώρο, με τους εντυπωσιακούς δώδεκα διώροφους, τετράπλευρους πύργους που ενισχύουν το τείχος σε όλη την περίμετρό του. 

Στη συνέχεια, οι επιβάτες θα «μεταφερθούν» στην κεντρική πλατεία των Βιλλίων, όπου θα «επισκεφθούν» τον εμβληματικό Ι. Ν. Μεταμορφώσεως Σωτήρος, κτίσμα του 1893, έργο του φημισμένου Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ, με τη μνημειώδη πρόσοψη με το διπλό κλιμακοστάσιο και το πυργοειδές κωδωνοστάσιο και τον εντυπωσιακό τρούλο με τα εφυαλωμένα κεραμίδια, καθώς και το μεταβυζαντινό ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, τρίκλιτη βασιλική με πυργόσχημο κωδωνοστάσιο στην πρόσοψη, κατάγραφη με αξιόλογο τοιχογραφικό διάκοσμο του 17ου αι.

Τέλος, το επιβατικό κοινό θα καταλήξει στην Ι. Μ. Οσίου Μελετίου Κιθαιρώνος, μία από τις σημαντικότερες Μονές του ελλαδικού χώρου που ιδρύθηκε τον 11ο αι. από τον Όσιο Μελέτιο, με το εμβληματικό Καθολικό του 12ου αι. και τον κατάγραφο με τοιχογραφίες του 16ου αι. νάρθηκα, όπου και ο τάφος του Οσίου, το παρεκκλήσι των Ταξιαρχών και την εντυπωσιακή Τράπεζα με τις τοιχογραφίες του 16ου αι.. 

Η ΕΦ.Α.Δ.Α. ευχαριστεί θερμά για την εν λόγω συνεργασία τη ΣΤΑ.ΣΥ., καθώς και το Κέντρο Επιμόρφωσης και Διά Βίου Μάθησης e-learning του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το κομμένο κείμενο «Η πολιτισμική επινόηση της Ελευσίνας" Της Μυρσίνης Ζορμπά | Η μικροψυχία της κυβέρνησης

 

Το κομμένο άρθρο της Μυρσίνης Ζορμπά [ΕΔΩ]

Επισημαίνεται ότι η ΕφΣυν δημοσίευσε στις 13/2/2023 το κείμενο και αναρωτιόταν ποιος από το ΥΠΠΟΑ έκανε τη λογοκρισία. [ΕΔΩ]

Η Δέσποινα Κουτσούμπα, Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Αρχαιολόγων, με ανάρτησή της στο Facebook περιγράφει το παρασκήνιο (στο τέλος της ανάρτησης, του κειμένου που διαβάζετε στην οθόνη σας).

-----------------------

"Η πολιτισμική επινόηση της Ελευσίνας" Της Μυρσίνης Ζορμπά -  τέως υπουργός Πολιτισμού»

Η ματιά του Bresson και του Εμπειρίκου

Henri Cartier Bresson, Προαύλιος χώρος Μουσείου Ελευσίνας, 1953

Ανδρέας Εμπειρίκος, Προαύλιος χώρος Μουσείου Ελευσίνας, 1955

Οι φωτογραφίες που τράβηξαν στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας ο Henri Cartier Bresson και ο Ανδρέας Εμπειρίκος με διαφορά δύο ετών (1953 και 1955), έχουν την ίδια οπτική γωνία. Με φόντο και σε άμεση επαφή με τα φουγάρα των βιομηχανικών εργοστασίων, συμπυκνώνουν τα δραματικά στοιχεία που απαρτίζουν την πολιτισμική και ιστορική ταυτότητα της Ελευσίνας εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα. Την ανταγωνιστική συνθήκη των πολιτικών, επιχειρηματικών και ιδεολογικών εντάσεων που τη συγκρότησαν, αντιπροσωπευτικών της πορείας της ίδιας της χώρας και της διαχείρισης της κληρονομιάς της από τα τέλη του 19ου αι. και εντεύθεν.

Η κοινή οπτική τους βρίσκεται μακριά από την παράδοση του κλασικισμού, του ρομαντισμού, της αρχαιολατρίας, της επίσημης ελληνικότητας και της εξιδανίκευσης του παρελθόντος. Υιοθετεί πολιτισμικές αναφορές που αναδεικνύουν τις συγκρούσεις και τη διαπραγμάτευση στον πυρήνα της. Η ματιά του φωτογράφου και του ποιητή, ωμή και σαρκαστική, αποτυπώνει ψυχρά τα αρχαία κατάλοιπα του παρελθόντος, ως στοιχεία μιας τρέχουσας πραγματικότητας που κυριαρχείται από τη βιομηχανία, όπως μαρτυρά ο πυκνός μαύρος καπνός, σε άμεση, εξ επαφής συμβίωση, επικοινωνία και ανταλλαγή με το ασυμφιλίωτο πειθαναγκασμένο παρελθόν.