[Το σπίτι του ποιητή στη Φανερωμένη - Σαλαμίνα]
ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ,1936 (απόσπασμα)- Από τη συλλογή ΟΡΦΙΚΑ
Άγγελος Σικελιανός
Από τη νέα πληγή που μ’ άνοιξεν η μοίρα
έμπαιν’ ο ήλιος θαρρούσα στην καρδιά μου
με τόση ορμή, καθώς βασίλευε, όπως
από ραγισματιάν αιφνίδια μπαίνει
το κύμα σε καράβι π’ ολοένα
βουλιάζει… Γιατί εκείνο πια το δείλι
σαν άρρωστος, καιρό, που πρωτοβγαίνει
ν’ αρμέξει ζωή απ’ τον έξω κόσμον, ήμουν
περπατητής μοναχικός στο δρόμο
που ξεκινά από την Αθήνα κι έχει
σημάδι του ιερό την Ελευσίνα.
Τι ήταν για μένα αυτός ο δρόμος πάντα
σα δρόμος της Ψυχής… Φανερωμένος
μεγάλος ποταμός, κυλούσε εδώθε
αργά συρμένα από τα βόδια αμάξια,
γεμάτα αθεμωνιές ή ξύλα, κι άλλα
αμάξια, γοργά που προσπερνούσαν
με τους ανθρώπους μέσα τους σαν ίσκιους…
Όλο το ποίημα ΕΔΩ
Ανάλυση του ποιήματος ΕΔΩ
Βιογραφικό του Άγγελου Σικελιανού ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου