Καρτέρια στις όχθες της Κουμουνδούρου
ΠΗΓΗ: ΕΔΩ Κυνηγεσία
20/01/2021
Λίγοι γνωρίζουν, ότι τα υφάλμυρα νερά της, ήταν ένας από τους πιο κοντινούς και πλούσιους βαλτότοπους, για τις παλιότερες γενιές των Αθηναίων κυνηγών!
Οι Αθηναίοι κυνηγοί τον προσπερνούν τακτικά και αδιάφορα τον μικρό υγροβιότοπο της λίμνης Κουμουνδούρου, λίγο έξω από την πρωτεύουσα και δίπλα στην μεγάλη Εθνική οδό για την Κόρινθο… Λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν, ότι τα υφάλμυρα νερά της, αποτελούσαν έναν από τους πιο κοντινούς και πλούσιους βαλτότοπους, για τις γενιές των παλιότερων κυνηγών!
Και όμως… Σε αυτά τα λίγα στρέμματα νερού, που εδώ και μισό αιώνα δέχονται τα απόβλητα των γειτονικών διυλιστηρίων και βιοτεχνιών, φιλοξενούνται και αναπαράγονται ακόμα και σήμερα, ντόπια παπιά, μπάλιζες και άλλα υδρόβια.
Με… τα ποδήλατα!
Το χειμώνα, στη λίμνη Κουμουνδούρου “πιάνουν” συχνά κυνηγόπαπιες, πρασινοκέφαλα, χουλιαρόπαπιες, κιρκίρια, σαρσέλες και σφυριχτάρια. Ανάλογα με τον καιρό αυτά τα πουλιά μένουν άλλοτε για λίγο και άλλοτε για περισσότερο, αλλά στα βούρλα και στα καλάμια της λίμνης είναι διαπιστωμένο πως “τοπιάζουν” και αναπαράγονται νερόκοτες, φαλαρίδες και νανοβουτηχτάρια!
Όλα αυτά τα πουλιά προσπαθούν να επιβιώσουν ανάμεσα σε πετρέλαια, αντλίες και δεξαμενές. Οι συνεχείς υπόγειες διαρροές πετρελαίου από τις γύρω βιομηχανίες και τις δεξαμενές καυσίμων (ιδιαίτερα από τα Ελληνικά Πετρέλαια), τα στραγγίσματα από τις χωματερές και η υπέργεια ρύπανση από τα φουγάρα, έχουν μολύνει το οικοσύστημα της λίμνης σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Παλαιοί κάτοικοι του Σκαραμαγκά αναφέρουν, ότι μέχρι και τη δεκαετία του ‘50, στα πεντακάθαρα και συνεχώς ανανεούμενα νερά της Κουμουνδούρου, ζούσε ένας μεγάλος αριθμός πουλιών και ψαριών, όπως κέφαλοι, λαυράκια και χέλια… Και τα χρόνια πριν και λίγο μετά τον πόλεμο, αυτόν τον μικρό υγρότοπο τον έφτανε ο Αθηναίος κυνηγός με το ποδήλατο, ή και με τα… πόδια ακόμα!
Κάθε φορά που περνώ μπροστά από τη λίμνη, ανασύρω από τη μνήμη τα λόγια του πατέρα μου, που τα πρόλαβε εκείνα τα χρόνια:
– “Παίρναμε τα ποδήλατα και σε μία, περίπου, ώρα φθάναμε στη λίμνη. Πιάναμε καρτέρι στην ανατολική πλευρά που είχε περισσότερο καλάμι, και περιμέναμε να βγει κανένα παπί προς τα έξω. Τότε, δεν είχαμε αδιάβροχα ρούχα και γαλότσες, για να μπούμε στο νερό. Για να πω την αλήθεια, σπάνια γυρίζαμε με κανένα πρασινοκέφαλο στην τσάντα, αλλά τι πιο ωραίο να βλέπεις από κοντά παπιά, ερωδιούς και κανένα κύκνο καμιά φορά;”. Ένας άλλος γέροντας, μου έλεγε πριν από αρκετά χρόνια:
– “Το καταχείμωνο και όταν φυσούσε δυνατός γαρμπής, πήγαινα για κανένα παπί στην λίμνη Κουμουνδούρου. Για να προλάβω την ώρα πριν καλοφέξει, πήγαινα με τα πόδια, γιατί το λεωφορείο για Ελευσίνα αργούσε. Το πιο “ζόρικο” κομμάτι ήταν η ανηφοριά στη λεωφόρο Αθηνών μέχρι το Χαϊδάρι, γιατί μετά γέμιζαν τα στήθια με φρέσκο θαλασσινό αέρα και τα πόδια έπαιρναν… φωτιά.
Και έκανες καλά κυνήγια, γιατί με τον δυνατό αέρα τα πουλιά στριμώχνονταν προς τα βούρλα, ενώ με την κακοκαιρία δεν έβγαιναν καθόλου και οι ψαράδες, που έκαναν σαματά κάθε φορά που έβλεπαν κυνηγό”.
Kαι απριλιάτικα τρυγόνια!
Την άνοιξη, αρκετοί ήταν εκείνοι που εξορμούσαν στην Κουμουνδούρου και για Απριλιάτικα τρυγόνια…
Ένας από αυτούς, πάνω από 80 χρονών σήμερα είπε:
– “Από το 1952 μέχρι και το 1956, πήγαινα κάθε χρόνο στη λίμνη για απριλιάτικα. Παίρναμε το λεωφορείο από την αφετηρία στου Ψυρρή, και κατεβαίναμε σε ένα κιόσκι λίγο πριν τη λίμνη… Στα 100-150 μέτρα από το νερό ξεκινούσαν αμυγδαλιές, λιγοστές ελιές και ευκάλυπτοι. Περπατώντας αθόρυβα ξεσηκώναμε τα τρυγόνια, που από βραδύς είχαν πιάσει κοντά στο νερό. Δεν θυμάμαι να φύγαμε ποτέ με λιγότερα από 5-6 πουλιά…”.
Μία Natura που πεθαίνει! (Σημείωση: Δεν ισχύει το Natura)
Η λίμνη Κουμουνδούρου βρίσκεται στο 15ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθηνών-Κορίνθου, μεταξύ του Σκαραμαγκά και του Ασπρόπυργου. Η έκτασή της είναι 146,5 στρέμματα και η περίμετρος φτάνει τα 1.680 μέτρα.
Σχηματίστηκε τεχνητά κατά την αρχαιότητα, όταν η διάνοιξη της αρχαίας Ιεράς Οδού που οδηγούσε στην Ελευσίνα, έφραξε την δίοδο των πηγαίων νερών προς την θάλασσα. Από το 1974 έχει κηρυχθεί ιστορικός τόπος, περιλαμβάνεται στις περιοχές Natura και αποτελεί Καταφύγιο Άγριας Ζωής.
Η ειρωνεία είναι ότι, ακόμα και έτσι, σήμερα τείνει να μετατραπεί σε τοξικό βούρκο, ενώ οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν την κατάσταση… μη αναστρέψιμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου