[Το ΜΠΛΟΚ15 σε εκδήλωση του Δήμου Χαϊδαρίου με αφορμή την Πρωτομαγιά και την εκτέλεση - ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΗΘΕΙ (δείτε τη συκιά που έχει φυτρώσει στο κτήριο) και να γίνει ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ]
ΚΑΤΟΧΗ - Στρατόπεδο Χαϊδαρίου
Το Χαϊδάρι ζει δύσκολες μέρες. Ο στρατώνας που είχε δημιουργήσει ο Ι. Μεταξάς το 1937 στη θέση «Καραϊσκάκη» μετατρέπεται από τους Γερμανούς κατακτητές σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και βασανισμού των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Οι Χαϊδαριώτες ζουν την αγωνία των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων. Βλέπουν καμιόνια να μεταφέρουν τους αγωνιστές για εκτέλεση, αλλά δεν λυγίζουν. Τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις είχαν σαν σκοπό να λειτουργήσουν ως προπαγάνδα τρόμου στην ανερχόμενη αντίσταση κατά του κατακτητή.
Ο μεγαλύτερος αριθμός κρατουμένων, 15.000 περίπου, σημειώθηκε στις 20 Αυγούστου 1944.
Μεταξύ των χιλιάδων κρατουμένων που πέρασαν από το Στρατόπεδο ήταν ο μεγάλος Έλληνας μουσουργός Νίκος Σκαλκώτας, ο συγγραφέας Ζήσης Σκάρος (Ιανουάριος 1944), ο Ζακ Μεναχέμ (δημοσιογράφος) κ.ά.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, από το Χαϊδάρι πάρθηκαν και εκτελέστηκαν τουλάχιστον 1.800 άνθρωποι. Οι ηρωικές μορφές καθώς και οι καθημερινές μεγαλειώδεις στιγμές και καταστάσεις περιγράφονται στα βιβλία των Θέμου Κορνάρου (συγγραφέα), Αντώνη Φλούντζη (γιατρού του Στρατοπέδου), Δημήτρη Παυλάκη κ.ά. και γι΄ αυτόν το λόγο δεν παρουσιάζεται αναλυτικά το θέμα του Στρατοπέδου.
Η πρώτη εκτέλεση δέκα κρατουμένων στο Στρατόπεδο έγινε στις 12 Δεκεμβρίου 1943.
Στις 23 Απριλίου του 1944 μεταφέρονται 60 κρατούμενοι από το Στρατόπεδο στην Ριτσώνα για εκτέλεση. Μεταξύ αυτών και ο Χαϊδαριώτης Κώστας Χατζηγεωργίου, αδελφός του Βασίλη του «παπά», ο οποίος στο ύψος του ζαχαροπλαστείου Λουξ (στη συμβολή της Πλαστήρα με την Αγωνιστών Στρατοπέδου σήμερα) αφήνει μια φωτογραφία και πίσω της γράφει ένα μήνυμα, «Εγώ πάω για εκτέλεση. Να βαφτίσετε το παιδί Κώστα».
Την αυγή της 1ης Μαΐου 1944 από το BLOCK 15 ξεκινούν τα καμιόνια μέσω της Ιεράς Οδού και μεταφέρουν για εκτέλεση στην Καισαριανή 200 ακροναυπλιώτες κομμουνιστές, μεταξύ των οποίων ο Ναπολέων Σουκατζίδης (διερμηνέας του στρατοπέδου). Ο Νίκος Γλέζος, αδελφός του Μανόλη Γλέζου που μαζί με τον Λάκη Σάντα κατέβασαν την Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, εκτελέσθηκε στις 10 Μαΐου 1944. (χαρακτικό Τάσου από την εκτέλεση στη μάντρα της Καισιαριανής)
Το στρατόπεδο διαλύθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1944.
Λίγο πριν, την αυγή της 8ης Σεπτεμβρίου 1944 εκτελέσθηκαν στον σημερινό Διομήδειο 59 (ή 72) Έλληνες. Μεταξύ αυτών η Λένα Καραγιάννη και ο Μανόλης Λίτινας, (περισσότερα στην βιβλιοπαρουσίαση του Σβολόπουλου, Πόλη τ.66 , Νοέμβριος 2004).
Στην διάρκεια της Κατοχής οι κάτοικοι του Χαϊδαρίου εκτός από την έλλειψη ελευθερίας και των βασικών αγαθών, αναγκαίων για τη καθημερινή επιβίωση, είχαν να αντιμετωπίσουν μεγάλες ψυχολογικές πιέσεις που προέρχονταν από τον φόβο του Στρατοπέδου και την έντονη παρουσία των Γερμανών στην πόλη. Παρ΄ όλα αυτά υπήρξε αλληλεγγύη μεταξύ των κατοίκων και λειτούργησαν δύο εστίες συσσιτίων, στις περιοχές της Νέας Φώκαιας και του Δάσους. Ιδιαίτερη φροντίδα δόθηκε για τα μικρά παιδιά έτσι ώστε να εξασφαλιστεί το γάλα τους. Τα σωτήρια συσσίτια ΕΟΧΑ διοργάνωσαν μεταξύ των άλλων ο Σάββας Αθανασιάδης και η γυναίκα του Αθανασία, Μάρθα Θεοφανίδου, Αικατερίνη Γιαχνή κ.ά.
Το Χαϊδάρι έγινε ποίημα, τραγούδι και σύμβολο Αντίστασης.
Ο Δήμος Χαϊδαρίου τίμησε τους ήρωες του Στρατοπέδου, ονοματοδότησε έναν από τους κεντρικότερους δρόμους της πόλης σε «Οδό Αγωνιστών Στρατοπέδου» και άλλους μικρότερους με ονόματα αγωνιστών (Σουκατζίδης, Καραγιάννη κ.α.)
Επίσης ο Δήμος επέλεξε για σήμα της πόλης το «Μπλοκ 15» - χώρο φοβερής απομόνωσης - και σε συνεργασία με το παράρτημα της ΠΕΕΑ ίδρυσαν το Μουσείο της Εθνικής Αντίστασης τον Μάιο του 1997.
Στις μέρες μας το «Μπλοκ 15» έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Κάθε χρόνο την Πρωτομαγιά πραγματοποιείται εκδήλωση μνήμης στο «Μπλοκ 15» που συνδιοργανώνεται από το Παράρτημα της ΠΕΑΕΑ και τον δήμο Χαϊδαρίου. Η θέληση τους Χαϊδαριώτικου λαού αλλά και της Δυτικής Αθήνας είναι να απομακρυνθεί το στρατόπεδο, χωρίς οικοπεδοποίηση και τσιμέντο. Να παραμείνει το Μουσείο Διαβιβάσεων. Να συντηρηθεί το ΜΠΛΟΚ 15 και να γίνει Μουσείο Εθνικής Αντίστασης. Να διατηρηθούν οι ελεύθεροι χώροι, να αναπτυχθεί το πράσινο και να αποτελέσει μια ακόμα ανάσα για τους κατοίκους του λεκανοπέδιου της Αθήνας.
------
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ για την προβολή του ντοκιμαντέρ για το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου και το ΜΠΛΟΚ15, τη Δευτέρα 3/5/2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου