O συγγραφέας Γιώργος Θεοτοκάς περιγράφει την περιοχή του Χαϊδαρίου και τους «στρατώνες» τις πρώτες μέρες «εισόδου του γερμανικού στρατού στην Αθήνα»

[ο Γιώργος Θεοτοκάς στο Δαφνί, 1930 (Φωτογραφία: Λιλή Αλιβιζάτου0]

[Ο Θεοτοκάς και ο Σεφέρης στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου το 1941. (Φωτογραφημένοι από πλανόδιο φωτογράφο0]

Ο Γιώργος Θεοτοκάς περιγράφει το Χαϊδάρι (στρατώνες) τις πρώτες ημέρες του γερμανικού στρατού στην Αθήνα

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 26 Δεκεμρβίου 1950: Ο γάμος του Σίμωνα Καρά στη Μονή Δαφνίου

Διαβάστε ΕΔΩ δύο περιγραφές του γάμου και ακούστε τη Δόμνα Σαμίου να τραγουδάει για το "νερό που πίνουν οι αγγέλοι"

Ο συγγραφέας Γιώργος Θεοτοκάς, το Χαϊδάρι και οι "στρατώνες" τις πρώτες ημέρες της εισβολής του Γερμανικού στρατού...

[Η αφίσα από το συνέδριο που έγινε με τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από τη γέννηση του Γιώργου Θεοτοκά. Η φωτογραφία του συγγραφέα είναι από το Δαφνί, 1930]

Γράφαμε στην προηγούμενη ανάρτηση "Θα επανέλθουμε με την περιγραφή του Στρατοπέδου Χαϊδαρίου λίγο πριν μπουν οι Γερμανοί στην Αθήνα (θα είναι πρώτη περιγραφή και ανάρτηση στο INTERNET)".

Περιμέναμε να επιβεβαιωθούν ορισμένες πληροφορίες, όπως οι σχέσεις με την οικογένεια Θεοτοκά στο Χαϊδάρι, επιβεβαιώθηκαν και έτσι σε λίγες ημέρες θα παρουσιάσουμε ολοκληρωμένα την ανάρτηση. Θεωρούμε ότι η ανάρτηση αυτή που θα περιέχει αποσπάσματα από δύο βιβλία του Θεοτοκά και σχολιασμο του Κώστα Φωτεινάκη είναι ακόμα μια πηγή που θα μπορούσε να προστεθεί μαζί με άλλα ιστορικά ντοκουμέντα και φωτογραφικό υλικό για να στοιχειοθετηθεί καλύτερα το αίτημα "το ΜΠΛΟΚ15 να γίνει Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης".

Να σημειώσουμε ότι οι παλαοί Χαϊδαριώτες περιέγραφαν το χώρο ως "στρατώνες" και όχι ως "Στρατόπεδο" που το αποκαλούν οι περισσότεροι συγγραφείς.
Ο Θεοτοκάς χρησιμοποιεί στα βιβλία του τον όρο "στρατώνες" όταν αναφέρεται στην κατοχή.

Θα επανέλθούμε στο θέμα τις επόμενες ημέρες.

Για το ΜΠΛΟΚ15 και το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου/ "Κάθε αρχή και δύσκολη" (από το 1987 είναι η αρχή)

[18/4/2011: O καθηγητής Χάγκεν Φλάϊσερ και η ιστορικός Άννα Μαρία Δρουμπούκη στο Συμπόσιο για τα 70 χρόνια από την εισβολή των γερμανικών δυνάμεων στην Ελλάδα, που διοργανώθηκε από την έδρα Νεοελληνικών Σπουδών στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο στο Βερολίνο και τον πολιτιστικό σύλλογο Εξάντας]

[ο ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ. Χαϊδαρίου πήρε την πρωτοβουλία και μάζεψε υπογραφές με αίτημα "Το ΜΠΛΟΚ15 να γίνει Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης]

[Από την πρόσκληση για την προβολή της ταινίας, ντοκιμαντέρ με θέμα την Εθνική Αντίσταση και το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου]

[Το ΜΠΛΟΚ15 από το ισόγειο στον πρώτο όροφο]

Υπάρχει κινητικότητα για το ΜΠΛΟΚ15 και το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου.
Εμείς από το ιστορικό blog ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ έχουμε βάλει ένα πετραδάκι... όπως και ορισμένοι άλλοι. Λίγοι είναι αυτοί οι ορισμένοι να πούμε την αλήθεια που το έκαναν με υπεύθυνο και τεκμηριωμένο τρόπο, όπως π.χ. με Υπομνήματα, έγγραφα κ.λπ. προς τις υπεύθυνες υπηρεσίες και στα σωστά πολιτικά πρόσωπα.
Ας ελπίσουμε ότι η κινητικότητα αυτή θα συνεχιστεί και πως το αίτημα "το ΜΠΛΟΚ15 να γίνει επισκέψιμο Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης" θα ικανοποιηθεί.
Δεν το ζητάμε μόνο εμείς από το Χαϊδάρι. Έχουμε σημαντικούς συμμάχους από την επιστημονική κοινότητα. Υπάρχουν αναφορές σε διεθνή συνέδρια που υπογραμμίζουν την παράληψη.
Εμείς είμαστε ΕΔΩ, πρόθυμοι να βάλουμε ακόμα ένα χεράκι.
Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι ένα μικρό δείγμα από το αρχείο μας και τις δράσεις μας.

Δείτε ΕΔΩ και άλλες αναρτήσεις σχετικές με το ΜΠΛΟΚ15

Θα επανέλθουμε με την περιγραφή του Στρατοπέδου Χαϊδαρίου λίγο πριν μπουν οι Γερμανοί στην Αθήνα (θα είναι πρώτη περιγραφή και ανάρτηση στο INTERNET)

Ρεπορτάζ για το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου και το ΜΠΛΟΚ15

Διαβάστε ΕΔΩ το ρεπορτάζ της εφημερίδας METROCITY και ΕΔΩ από το ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ.

Φωτογραφική έκθεση: «Οι αρχαιολόγοι και οι ανασκαφές της Αρχαιολογικής Εταιρείας 1837-2011» - Οι "δικοί μας" αρχαιολόγοι της Ιεράς Οδού

Ιωάννης Τραυλός (1908-1985) - O αρχαιολόγος Ιωάννης Τραυλός από το Ποικίλο Όρος "αγναντεύει" τη Λίμνη Κουμουνδούρου, την Ιερά Οδό και τον κόλπο της Ελευσίνας
Διαβάστε από το αρχείο μας την περιγραφή του για την Ιερά Οδό ΕΔΩ

Στην έκθεση υπάρχουν οι εξής φωτογραφίες: 185 186, Ελευσίνα. Ρωμαϊκή Οικία Εσωτερικά./ 187, Δαφνί. Ιερά Οδός 1939. Το Ιερό της Αφροδίτης. Ο βράχος με τις αναθηματικές κόγχες, 5ος-4ος αι.π.Χ./ 188, Δαφνί. Ιερά Οδός 1937. Οικίσκος μέσα στο Ιερό της Αφροδίτης, 3ος αι.π.Χ./ 189, Ιερά Οδός 1936. Η κατωφέρεια της αρχαίας Ιεράς Οδού προς τους Ρειτούς/ 190, Ελευσίνα. Μεσημεριανό γεύμα. Από αριστερά δεύτερος ο Ιωάννης Τραυλός, πέμπτος (όρθιος) ο Νίκος Τριαλωνάκης φύλακας αρχαιοτήτων.

Δημήτριος Καμπούρογλους (1872-1945)- Ο πολυδιάστατος Δημήτριος Καμπούρογλου πραγματοποίησε μόνο μία ανασκαφή, αυτή του Δαφνίου - Ιεράς Οδού. Έχειφράψει ένα σημαντικό βιβλίο για την περιοχή μας ΤΟ ΔΑΦΝΙ, το οποίο περιγράφει τις ανασκαφές, μύθους και ιστορίες για την Ιερά Οδό και την ιστορική Μονή.
Στην έκθεση υπάρχει μόνο μια φωτογραφία 33, Δαφνί Αττικής, 1891. Το συνεργείο της ανασκαφής.

Κωνσταντίνος Κουρουνιώτης (1872-1945)- Ο ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Κουρουνιώτης πραγματοποίησε ανασκαφές στην Ελευσίνα και στην Ιερά Οδό σε συνεργασία με τον Ιωάννη Τραυλό (θα επανέλθουμε για τη συνεργασία μεταξύ των δύο ανδρών, και την άδεια που πήρε εκτός προγράμματος ο Τραυλός να εξερευνήσει το Σπήλαιο του Πανός, αν και είχε προηγηθεί ο Δημήτριος Καμπούρογλους).
Στην έκθεση υπάρχουν οι εξής φωτογραφίες 77, Ελευσίνα, Περίκλειο τοίχος και κυκλικό τοίχος/ 78, Λείψανα Ρωμαϊκού λουτρού από το ανατολικό τοίχος του Ιερού/ 79, Τελεστήριο. Μεγάλη αίθουσα μύησης, 5ος αι.π.Χ.

Αναστάσιος Κ.Ορλάνδος (1887-1979) - Ο Αναστάσιος Κ.Ορλάνδος Γεννήθηκε στην Aθήνα και καταγόταν από τον Iω. Oρλάνδο, πρόεδρο του Bουλευτικού κατά τον Aγώνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική (1908) και φιλολογία (1915) στην Aθήνα και διετέλεσε μαθητής του Dörpfeld, του Karo, του Heberdey και του A. von Premerstein.... Mε την ανασκαφική και συγγραφική του δράση καλύπτει όλους τους τομείς της ελληνικής αρχαιολογίας, από την προϊστορική μέχρι του 19ου αι. και ως διευθυντής Eκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής του Yπουργείου Παιδείας καθόρισε τη μορφή των περισσότερων εκκλησιών της Eλλάδος και δημιούργησε αρχιτεκτονική παράδοση.
Στην έκθεση υπάρχει μια φωτογραφία 119, Ελευσίνα, Προπύλαια. Από αριστερά Gustave Fougeres, Bert Hodge Hill, Κων.Κουρουνιώτης, Alan J.B.Wace, Χρήστος Τσούντας, Γεώργιος Δροσίνης (σ.σ.έχει γράψει για το Νικόλαο και το Γεώργιο Νάζο που έχουν σχέση με το Παλατάκι). Πίσω από τον Hill ο Α.Κ.Ορλάνδος.

Για την φωτογραφική έκθεση: «Οι αρχαιολόγοι και οι ανασκαφές της Αρχαιολογικής Εταιρείας 1837-2011» - διαβάστε στην προηγούμενη ανάρτηση ΕΔΩ.

Φωτογραφική έκθεση: «Οι αρχαιολόγοι και οι ανασκαφές της Αρχαιολογικής Εταιρείας 1837-2011» - Μέχρι 31 Μαΐου 2012

H Αρχαιολογική Εταιρεία παρουσιάζει τη φωτογραφική έκθεση «Οι αρχαιολόγοι και οι ανασκαφές της Αρχαιολογικής Εταιρείας 1837-2011»

Η έκθεση αποτελεί χρονολογική περιδιάβαση στα πρόσωπα που ερεύνησαν το μνημειακό παρελθόν της Ελλάδας, πρόσωπα θρυλικά του 19ου και του 20ου αιώνα, που θεμελίωσαν και δημιούργησαν την ελληνική αρχαιολογία, έφεραν στο φως φημισμένους στην αρχαιότητα τόπους και γέμισαν με αριστουργήματα το πλήθος των μουσείων μας που αποτελούν καύχημα και πλούτο του τόπου.
Της έκθεσης έχει εκδοθεί κατάλογος 190 σελίδων με την ιστορία της ελληνικής αρχαιολογίας, με τις 356 υπομνηματισμένες φωτογραφίες που θα δει σε μεγάλο μέγεθος ο επισκέπτης, με τα βιογραφικά των αρχαιολόγων, με πίνακα όλων των ανασκαφών της Αρχαιολογικής Εταιρείας, με βιβλιογραφία και αναλυτικό ευρετήριο.

Πληροφορίες: Η ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, Διεύθυνση: Πανεπιστημίου 22, 106 72 - Αθήνα/ Τηλ. 2103626043
---------------
Θα επανέλθουμε για την έκθεση και τα αρχαιολογικά ευρήματα στα Δυτικά.

Βιρτζινία Γουλφ ((Virginia Woolf): Πέμπτη 21 Απριλίου 1932 - Εκδρομή στο Δαφνί

[Φωτογραφία από το βιβλίο GRIECHENLAND, HANNS HOLDT, HUGO VON HOFMANNSTHAL, Berlin, verlag von Ernst Wasmuth (1925). Η συγκεκριμένη φωτογραφία (υπάρχουν και άλλες) περιγράφεται ως εξής: Daphi, Mosaik in the Cupola ca 1100, s. 56. H Βιρτζίνια Γουλφ επισκέπτεται τη Μονή Δαφνίου επτά χρόνια αργότερα από το φωτογράφο και γράφει στο ημερολογιό της τα παρακάτω που θα διαβάσετε...]

Βιρτζινία Γουλφ1/Virginia Woolf : Πέμπτη 21 Απριλίου 1932 - Εκδρομή στο Δαφνί

«… Η άλλη παρατήρηση έγινε στή βυζαντινή εκκλησία τού Δαφνιού: «Σπουδαίο — ξεπερνάει κάθε φαντασία είπε ο Ρότζερ2, και απόθεσε καπέλο, μπαστούνι, σχέδια, δυό-τρείς οδηγούς καί λεξικά πάνω σε μιά κολόνα. Ύστερα κοιτάξαμε όλοι μαζί ψηλά τόν Χριστό τιμωρό, μεγαλύτερο κι από εφιάλτη, σε μπλέ και λευκό ψηφιδωτό. Αυτή η εκκλησία μάς άρεσε πολύ. Είναι ψηλή καί τραχιά καί αψιδωτή, καί τα ψηφιδωτά είναι πολύ φθαρμένα. Καί κοιτάζεις έξω απ' την πόρτα εκείνα τα πράσινα φουντωτά δέντρα, πού το καθένα μοιάζει να 'χει μια τούφα από ήλιο καί σύννεφο πού κυματίζει — έτσι λαμπερά, έτσι σκοτεινά είναι τά πράσινα κύματα στό δάσος πού περπατήσαμε. Μιά ελληνική οικογένεια φροντίζει τήν εκκλησία — μεσόκοποι άντρες καί γυναίκες, κάθονται μέ άα καλά τους (οι άντρες) μέ πανωφόρια καί δαχτυλίδια χρυσά καί διαβάζουνε τήν εφημερίδα τους στις 3.30 το απόγευμα. Τέτοιο καθισιό, τέτοια ξενοιασιά δέν είδα ποτέ στήν Αγγλία. Τέλος η πιό νέα, μιά γυναίκα μέ σάλι, παντόφλες καί φόρεμα βαμβακερό, απομακρύνεται, σκαρφαλώνει πάνω σ' έναν γκρεμισμένο τοίχο κι αρχίζει νά κόβει κίτρινα λουλούδια — τι άλλο νά κάνει.
Από κεί κατεβήκαμε μέ τό αυτοκίνητο στη θάλασσα3 — καί πόσο όμορφα είναι τ' ανέγγιχτα χείλη τής θάλασσας όταν αγγίζουνε μιάν άγρια παραλία΄ πίσω μας λόφοι καί πράσινες πεδιάδες, στό βάθος η Ελευσίνα, πράσινα καί κόκκινα βράχια, ένα ατμόπλοιο ξεκινά.»

Σημειώσεις:
1) Βιρτζινία Γουλφ/ Virginia Woolf (1882-1941): Επισκέφτηκε την Ελλάδα για πρώτη φορά το 1906 σε ηλικία 24 ετών και για δεύτερη φορά το 1932 γνωστή και ώριμη συγγραφέας σε ηλικία 50 ετών. Στο δεύτερο ταξίδι της κρατάει σημειώσεις σε ημερολόγιο, απόσπασμα του οποίου είναι η ανωτέρω περιγραφή για το Δαφνί καθώς και εκείνη για την Ελλάδα που αναρτήθηκε στο blog του ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ. Χαϊδαρίου ΕΔΩ.
Διαβάστε το βιογραφικό της Βιρτζινίας Γουλφ ΕΔΩ.
2) Ρότζερ Φράι (1866-1934): Σπούδασε στο Καίμπριτζ, ζωγράφος και οργανωτής εκθέσεων, λάτρης της βυζαντινής τέχνης. Συνόδευσε τη Βιρτζινία Γουλφ στο δεύτερο ταξίδι της στην Ελλάδα.
3) Εκτιμούμε ότι είναι η θάλασσα του Σκαραμαγκά γιατί στο κείμενο περιγράφεται ό η «Ελευσίνα είναι στο βάθος».

Μονή Δαφνίου: Η προσευχή των Αγίων Ιωακείμ και Άννας | Το συντριβάνι (Αναβρυτήριο) της Μονής Δαφνίου υπόδειγμα για την κατασκευή στην αυλή του Βυζαντινού Μουσείου

[Κλικάρετε στην εικόνα για να μεγεθυνθεί και προσέξτε το "συντριβάνι"]

Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται στη μνήμη του φιλόλογου, συγγραφέα Θανάση Κουδούνη
----------------------------------

Με βάση το "συντριβάνι" (Αναβρυτήριο) που βλέπετε, στο κέντρο και αριστερά του ψηφιδωτού "Η προσευχή των Αγίων Ιωακείμ και Άννας" που βρίσκεται στο νάρθηκα του Καθολικού της Μονής Δαφνίου, έχει "κατασκευαστεί" αντίγραφο στον προαύλιο χώρο του Βυζαντινού Μουσείου.. "Τα εξωτερικά τοιχώματα της φιάλης διακόσμησε ο Φώτης Κόντογλου" (Ιστορικό Αρχείο ΒΧΜ, Αρχείο Γ.Σωτηρίου).
Η "φιάλη" χρησιμοποιείται για τον αγιασμό των υδάτων.

[Φωτ. Αρχείο Γ.Σωτηρίου]

[Πρόσφατες φωτογραφίες]

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η αρχική πληροφορία για το "συντριβάνι" ήταν πριν από τρία χρόνια από την κα Κατερίνα η οποία μας είπε το εξής: "Στο Βυζαντινό Μουσείο έχουν μεταφέρει ένα πηγάδι από τη Μονή Δαφνίου". Πήγαμε στο ΒΧΜ αλλά δεν επιβεβαιώσαμε την πληροφορία, για την ακρίβεια όσους ρωτήσαμε δεν γνώριζαν. Πέρασε ο καιρός και τελικά επιβαιώσαμε τις πληροφορίες που δημοσιεύουμε σήμερα.

Blog Action Day FOOD 16 Οκτωβρίου 2011

Κλικάρετε ΕΔΩ

[Γιώργος Σικελιώτης "Μυστικός Δείπνος"]

Συμμετέχουμε στην κινητοποίηση των bloggers με τον πίνακα του ζωγράφου Γιώργου Σικελιώτη ΕΔΩ

Αγάπη Καρακατσάνη: Παλινωδία για τη Mονή Δαφνίου

Επιστρέφουμε με τη Μονή Δαφνίου με μια νέα ανάρτηση, για να προετοιμάσουμε το κλίμα για μια νέα και πρωτόπυπη πληροφορία, που ίσως είναι αποκλειστική για την περιοχή μας όχι όμως για τους Βυζαντινολόγους. Η πληροφορία που είναι εγκυρότατη έχει σχέση με τη Μονή Δαφνίου, τα ψηφιδωτά και το Βυζαντινό Μουσείο
------------------------------------.

Στο μικρό βιβλίο 46 σελίδων της Αγάπης Καρακατσάνη (Dr. στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με δασκάλους τον Αναστάσιο Ορλάνδο, τον Διονύσιο Ζακυθηνό, τον Νικόλαο Κοντολέοντα, τον Μανώλη Χατζηδάκη και τον Δημήτριο Πάλλα) για τη Μονή Δαφνίου, "αμφισβητείται η καθολικά αποδεκτή χρονολόγησή της στα τέλη του 11ου αιώνα και μετατοπίζεται 150 χρόνια νωρίτερα, στη βασιλεία του Κωνσταντίνου Ζ΄ του Πορφυρογέννητου.
Η παλινωδία δεν στηρίζεται σε καινούργια στοιχεία επανεξετάζει και ερμηνεύει διαφορετικά τα υπάρχοντα, όπως και τις παρατηρήσεις όσων ασχολήθηκαν με το μνημείιο. Αν η παλινωδία για τη Μονή Δαφνίου ευσταθεί, ο 10ος αιώνας πλουτίζεται με ένα πολυσήμαντο μνημείο και η τέχνη του 11ου αιώνα με μια ευρεία βάση για τις πολύμορφες εκφράσεις της."

Έκδοση ΑΓΡΑ 2001

Ένα από τα αγάλματα/ συντριβάνια που ήταν στο Παλατάκι πουλήθηκε στο Δήμο Αθηναίων, τοποθετήθηκε αρχικά στη πλατεία "Θυμαράκια" και μεταφέρθηκε αργότερα στην Πλατεία Αργεντινής

[Ο Θανάσης Βέγγος ποζάρει μπροστά στο συντριβάνι που κοσμούσε το Παλατάκι. Η φωτογραφία είναι από την ταινία "Ποιός Θανάσης" (1969), στο βάθος φαίνεται ο κινηματογράφος ΚΑΝ ΚΑΝ (σήμερα δεν υπάρχει). Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί ο Θανάσης Βέγγος εμφανίζεται μόνο σε αυτή τη σκηνή με αυτή την εμφάνιση με καπέλο. Μήπως αυτή η σκηνή είναι από κάποια άλλη ταινία του Βέγγου;]

[Το συντριβάνι από την ίδια ταινία χωρίς τον Βέγγο. Και οι δύο φωτογραφίες "αλλιεύτηκαν" από το Internet. To "ερώτημα" στην πρώτη εικόνα και τα στοιχεία της ταινίας είναι δικά μας]

[Το "συντριβάνι" έχει μεταφερθεί στην Πλατεία Αργεντινής στη Λ.Αλεξάνδρας. Είχε αγοραστεί από το Δήμο Αθηναίων το 1962. Κλικάρετε ΕΔΩ για περισσότερες πληροφορίες. Στις πληροφορίες της "γλυπτοθήκης" αναφέρεται ότι ο γλύπτης είναι άγνωστος, όμως είναι γνωστό ότι ο Θωμάς Θωμόπουλος, 1873-1937, γλύπτης, ζωγράφος, ακαδημαϊκός με έδρα στη Σχολή Καλών Τεχνών είχε φιλοτεχνήσει συντριβάνια στο Παλατάκι]

Περισσότερα για τα συντριβάνια στο Παλατάκι υπάρχουν στο βιβλίο "ΧΑΪΔΑΡΙ - τόπος και άνθρωποι", 2007. Θα επανέλθουμε μεφωτογραφίες συντριβανιών από το Παλατάκι.

Μονή Δαφνίου (Φωτοκάρτες) - Ανάρτηση αφιερωμένη στο συλλέκτη Γιάννη Ιγγλέση

Οι φωτογραφίες, οι πίνακες ζωγραφικής και χαρακτικών, οι αναφορές της περιοχής σε μυθιστορήματα, οι περιγραφές περιηγητών αποδεικνύουν πόσο σημαντική ήταν η Μονή Δαφνίου και ο περιβάλλον χώρος.

Το Ιωνικό κιονόκρανο από τη Μονή Δαφνίου στο Βρετανικό Μουσείο

[Το κιονόκρανο από τη Μονή Δαφνίου στο Βρετανικό Μουσείο]

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ από τον κατάλογο του Βρετανικού Μουσείου: Ιωνικό κιονόκρανο με έλικες από τη μία πλευρά έχει υποστεί βλάβη, αλλά είναι καλά διατηρημένα, από την άλλη. Δύο Ιωνικούς Κίονες πλήρης με βάσεις άξονες, και κιονόκρανα είχαν αφαιρεθεί από ένα μοναστήρι στη Δάφνη Αττικής. Αυτό είναι μέρος ενός από τους Κίονες. Ημερομηνία απόκτηση 1816.

Βρέθηκαν στο μοναστήρι του Δαφνίου, ενδεχομένως χτίστηκε στη θέση ενός ελληνικού ναού, αφιερωμένον στον Απόλλωνα.

[Το ίδιο κιονόκρανο στον κατάλογο του Βρετανικού Μουσείου]

[Ιωνικός Κίονας στον πρόναο της Μονής Δαφνίου - Αρχείο Γιάννη Ιγγλέση (1996;) από το Ιστορικό Λεύκωμα του Κώστα Φωτεινάκη "Χαϊδάρι - τόπος και άνθρωποι/ Παρατηρείστε τις ομοιότητες του κιονόκρανου με εκείνου που είναι στο Βρετανικό Μουσείο]

Έχει επανειλημμένως γραφτεί ότι ο αρχαιοκάπηλος Έλγιν έχει αφαιρέσει από το χώρο της Μονής Δαφνίου τρεις Ιωνικούς Κίονες (εδώ η περιγραφεί του Βρετανικού Μουσείου αναφέρει δύο). Ο Έλγιν ως γνωστό "φόρτωσε τον Σεπτέμβριο του 1802 τα Γλυπτά που αφαίρεσε από τον Παρθενώνα, με σκοπό να τα μεταφέρει στη Βρετανία. Η περιπέτειά τους ξεκίνησε όταν το «Μέντωρ» απέπλευσε από τον Πειραιά για τη Μάλτα. Εκεί, το πολύτιμο φορτίο θα μεταφερόταν σε άλλο πλοίο με τελικό προορισμό τη Βρετανία. Στα αμπάρια του υπήρχαν 17 κιβώτια που περιείχαν τμήματα της ζωφόρου του Παρθενώνα, ανάγλυφα του Ναού της Απτέρου Νίκης, μεμονωμένα τμήματα αγαλμάτων και σφονδύλους από κολόνες.
Οι δυνατοί άνεμοι παρέσυραν το πλοίο στα βράχια με αποτέλεσμα να βρεθεί στον βυθό νοτιοανατολικά των Κυθήρων, στην είσοδο του λιμανιού του Αβλέμονα, χωρίς να υπάρξουν θύματα.
Μαζί του «ναυάγησαν», τουλάχιστον προσωρινά, και τα σχέδια του Ελγιν για την άμεση μεταφορά των κιβωτίων. Ετσι, με τη βοήθεια του καπετάνιου αναζήτησε σφουγγαράδες για την ανέλκυση του πολύτιμου φορτίου.
Οι θησαυροί αυτοί του ελληνικού πολιτισμού πριν φτάσουν στο Βρετανικό Μουσείο, έμειναν για δυόμισι χρόνια στον βυθό των Κυθήρων...
Διαβάστε περισσότερα στο πρόσφατο ρεπορτάζ της Δάφνης Κοντοδήμα στα ΝΕΑ (ΕΔΩ)

Στο πλοίο ΜΕΝΤΩΡ που βυθίστηκε λέγεται ότι ήταν και ο Άγγλος συνταγματάρχης και περιηγητής LEAKE (ΕΔΩ) ο οποίος έχει περιγράψει και τη διαδρομή Ερυθρές - Ιερά Οδός (ΕΔΩ)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο αρχαιολόγος Ανδρέας Α.Παπαγιαννόπουλος - Παλαιός στο βιβλίο του ΠΥΘΙΟΝΙΚΗ (1936) θεωρεί ότι τόσο ο Ιωνικός Κίονας που βρίσκεται στη Μονή Δαφνίου όσο και οι κίονες που έκλεψε ο Έλγιν από το χώρο της Μονής ήταν από το Μνημείο της Πυθιονίκης που κατασκεύασε ο Άρπαλος και που περιγράφει ο Παυσανίας στα ΑΤΤΙΚΑ. Για το θέμα της ΠΥΘΙΟΝΙΚΗΣ διαβάστε ΕΔΩ.

Γ.Βενετσάνος: ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ – Ανίεροι άνθρωποι…/ "Ανοίξαμε και σας περιμένουμε"

Η Ιερά Οδός είναι ο αρχαιότερος δρόμος της χώρας μας. Οι αναφορές στην ιστορία του δρόμου αυτού είναι συχνές, αλλά η ανάδειξή του ως μνημείου της κλασικής αρχαιότητας με την αντίστοιχη ιστορική του αξία δεν έχει προχωρήσει.
Η (αρχαία) Ιερά Οδός ήταν δρόμος φτιαγμένος στα Αρχαϊκά χρόνια και συνέδεε την πόλη της Αθήνας με το Θριάσιο Πεδίο, στο οποίο μία φορά το χρόνο γινόταν η τελετή των ξακουστών Ελευσίνιων Μυστηρίων, τα οποία μέχρι σήμερα παραμένουν ανεξήγητα σχετικά με τον ακριβή χαρακτήρα τους.
Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι η Ιερά Οδός (σημειώστε ότι είναι διάσπαρτη από Ιερά και εργαστήρια, ενώ έχουν ανακαλυφθεί και νεκροταφεία στα πλαϊνά της οδού), ήταν χώρος συγκέντρωσης πεζοπόρων προσκυνητών (σύμφωνα με την παράδοση ήταν αποκλειστικά άνδρες) που κατά την μετάβασή τους προς την περιοχή της Ελευσίνας, αντάλλασσαν μεταξύ τους σκωπτικά πειράγματα, γνωστά και ως «γεφυρισμοί».
Τα ευρήματα των ανασκαφών, κατά τη διάρκεια της χρονικής περιόδου από τα μεταξύ των Κλασσικών ετών μέχρι και τα Ρωμαϊκά στην Ιερά Οδό, δείχνουν ότι είχαν κατασκευάσει τουλάχιστον οκτώ επάλληλα οδοστρώματα, πράξη που δείχνει πόσο σημαντική ήταν.

Η Ιερά Οδός αποδεικνύει το πλεονέκτημα της, αφού διαχρονικά αναδείχτηκε η λειτουργική αξία του δρόμου περισσότερο από το ιστορικό στοιχείο. Δεν είναι τυχαίο ότι επί 2.500 χρόνια παρέμενε ο μοναδικός εθνικός δρόμος που συνέδεε την Αθήνα με τη Βόρεια Ελλάδα, την Ήπειρο και την Πελοπόννησο και σχεδόν ταυτίζεται με τη σύγχρονη οδική αρτηρία μέχρι την Ελευσίνα, με κάποιες μικρές παρεκκλίσεις.

Ε! αυτή την οδό που έχει γράψει ιστορία και έχει συμβάλει στην ανάπτυξη της πόλης της Αθήνας, οι υπεύθυνοι της χώρας μας την έχουν αφήσει στην τύχη της, να ρημάζει μέρα με τη μέρα. Τα αποτελέσματα τα βλέπετε και στις φωτογραφίες, μηδέν σήμανση, μηδέν προστασία, αγριόχορτα, φρύγανα και σκουπίδια, έχουν σχεδόν εξαφανίσει τα υπολείμματα της οδού της τέλεσης των παναθηναίων. Λαός ο όποιος δεν προσέχει την ιστορία του και ότι αυτή συνεπάγεται, είναι καταδικασμένος να κάνη τα ιδία και χειρότερα ίσως λάθη, από ότι στο παρελθόν και δυστυχώς πλην ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων σε αυτό τον τόπο, έχουμε ξεχάσει ποιο είμαστε και βέβαια υπάρχουν αρκετοί εθελοντές που ζηλεύουν την δόξα του εφιάλτη σπρώχνοντας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προς την κατεύθυνση της λήθης.

Αλλά είπαμε το νέο σύνθημα στη χώρα μας είναι «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» εμείς πατώσαμε, μα σε όλα;!

ΠΗΓΗ: ΕΠΙΚΑΙΡΑ Νέας Σμύρνης Π.Φαλήρου κ.λπ.

Ζέφυρος, ο δροσερός δυτικός άνεμος και ο βωμός του στην αρχαία Ιερά Οδό

Έχουμε κατά καιρούς γράψει στο blog ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ, ότι κατά μήκος της αρχαίας Οδού υπήρχαν βωμοί, ιερά, αγάλματα, νεκροταφεία κ.λπ.
Ο Παυσανίας διερχόμενος την Ιερά Οδό περιγράφει στα ΑΤΤΙΚΑ (ίσως στον πρώτο "Ταξιδιωτικό Οδηγό"), ότι "ἔστι δὲ καὶ Ζεφύρου τε βωμὸς καὶ Δήμητρος ἱερὸν καὶ τῆς παιδός·" (1.37,2).

Σύμφωνα με άρθρα που διαβάσαμε "Ο Ζέφυρος ήταν μεσολαβητής ανάμεσα στον Πάνω Κόσμο και στον Άδη" και έτσι ίσως θα μπορούσε να εξηγηθεί ότι ο βωμός του ήταν μαζί με το ιερό της Δήμητρας και της Περσεφόνης.

Ο Ζέφυρος αναφέρεται μαζί με άλλους ανέμους από τον Ισίοδο "Θεογονία", στον Όμηρο (Ηλιάδα), στους Ορφικούς Ύμνους αλλά και σε στίχους νεώτερων ποιητών όπως του Οδυσσέα Ελύτη στο "Άξιον Εστί" και "Φωτόδενδρο" (ως "Πουνέντες) κ.ά.


[ Ο Ζέφυρος στους "Αέρηδες" (στο ρολόι του Κυρρήστου, 1ος αι. π.Χ.). Κρατούσε λουλούδια και απεικονιζόταν, όπως όλοι οι ανάλαφροι άνεμοι, ως νέος, αγένειος και φτερωτός. Παριστανόταν συνήθως με ανθρώπινη μορφή και το μόνο που τον διέκρινε από τους ανθρώπους ήταν τα φτερά. Περισσότερα ΕΔΩ]


[Σάντρο Μποτιτσέλι: "Η Γέννηση της Αφροδίτης" (La nascita di Venere), 1845. Η θεά Αφροδίτη αναδύεται από το νερό μέσα σε ένα όστρακο που φυσούν ο Ζέφυρος και η Αύρα προς την ακτή της Κύπρου ή των Κυθήρων.]


[Γιάννης Τσαρούχης "Ανεμολόγιο", για την ποιητική συλλογή "Προσανατολισμοί" του Οδυσσέα Ελύτη. Στην ίδια συλλογή ο Γιάννης Τσαρούχης είχε ζωγραφίσει και ένα ανεμοδείκτη με τον Τρίτωνα, που προφανώς τον είχε αντιγράψει από τον "Πύργο των Ανέμων" (Ωρολόγιο του Ανδρόνικου. Ο "Τρίτωνας" βρισκόταν, σύμφωνα με την αποτύπωση σε γραβούρα του 18ου αιώνα, στην κορυφή του Πύργου. Το σκίτσο "Τρίτωνας" απετέλεσε και σήμα του περιοδικού "προσανατολισμοί" (1998-2001)]

[Ο Ζέφυρος, γραμματόσημο στη σειρά "Άνεμοι", 1943;]

Είναι αυτό το λιοντάρι ένα από τα τέσσερα που έκλεψε ο Μοροζίνι και το μετέφερε από την Ιερά Οδό στη Βενετία;

«Το Λιοντάρι της Ιεράς Οδού. Το δεύτερο λιοντάρι, ξαπλωμένο και όχι καθήμενο, στα δεξιά της εισόδου του οπλοστάσιου, προέρχεται από την Ιερά Οδό που ένωνε την Ελευσίνα με την Αθήνα.
Μεταφέρθηκε επίσης το 1687 στη Βενετία από τον Francesco Morosini.
Η Βενετσιάνικη Γερουσία χάραξε, στη βάση του λιονταριού, το 1692, την ακόλουθη επιγραφή : “ATHENIENSIA VENETÆ CLASSIS
TROPHŒA VENETI SENATVS
DECRETO IN NAVALIS
VESTIBVLO CONSTITVTA”
Από το ιστολόγιο e-venice.com (ΕΔΩ) - Μετάφραση Γιώργος Αθανασάκης)
------
Ας αφήσουμε το ερώτημα αναπάντητο και ας επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε τις πληροφορίες που διαθέτουμε.
Είναι γνωστό ότι ο Δόγης Μοροζίνι (1619 – 1694) αφού δεν κατάφερε να «αφαιρέσει το μέγα αέτωμα από τον Παρθενώνα» μετέφερε στη Βενετία λιοντάρια από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Πόσα και από που; - Είναι ένα ερώτημα. Ας διαβάσουμε όμως τι γράφει ο Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος:
«Συνολικά ο Μοροζίνι πήρε όσα λιοντάρια βρήκε: ένα από την Ακρόπολη, ένα από την περιοχή του Θησείου και βέβαια τον γνωστό Λέοντα του Πειραιά εξαιτίας του οποίου το λιμάνι του Πειραιά είχε ονομασθεί Πόρτο Λεόνε. Οι λέοντες αυτοί μεταφέρθηκαν στη Βενετία και από τότε κοσμούν ως τρόπαια των νικητών τον ναύσταθμο της Δημοκρατίας. Οι αξιωματικοί του Μοροζίνι, Βενετοί και ξένοι, πήραν μαζί τους όσα κομμάτια μεταφέρονταν εύκολα. Τεμάχια από τον Παρθενώνα ή άλλα μνημεία των Αθηνών που βρίσκονται σήμερα σε ιδιωτικές συλλογές και μουσεία της Ευρώπης, χωρίς να ξέρει κανείς πώς, είναι πιθανόν να μεταφέρθηκαν την εποχή αυτή από στρατιώτες της στρατιάς του Μοροζίνι.
… O Μοροζίνι «Μετά την καταστροφική επέμβαση στο δυτικό αέτωμα του Περθενώνος, εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια να λαφυραγωγήση το αθάνατο μνημείο και περιορίστηκε να στείλη στη Βενετία, ως τρόπαια της νίκης του τρία μαρμάρινα λιοντάρια. Το πιο γνωστό απ΄ αυτά, η λέαινα με τα ρουνικά χαράγματα – που βρισκόταν ως τότε στο μυχό του πειραϊκού λιμανιού, δίνοντας έτσι στον Πειραιά την κοινή κατά την τουρκοκρατία ονομασία του «Πόρτο –Λεόνε» (Porto Leone) – στολίζει σήμερα, μαζί με ένα δεύτερο λιοντάρι από την περιοχή του «Θησείου», την είσοδο του ναυστάθμου (Arsenale) της Βενετίας…»
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, 1975, τ.ΙΑ, σ.29.

Τις ίδιες πληροφορίες με τον Παπαρηγόπουλο επαναλαμβάνει και η Κορνηλία Χατζηασλάνη (Αρχιτέκτων-Αρχαιολόγος, Προϊσταμένη του Τομέα Ενημέρωσης και Εκπαίδευσης της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης) και προσθέτει την αναφορά του Μοροζίνι (19 Μαρτίου): «Κατεβλήθη προσπάθεια να αφαιρεθεί το μέγα αέτωμα αλλά κατέπεσεν από το πελώριο εκείνο ύψος και είναι θαύμα πως δεν έπαθε κάτι κάποιος εργάτης….. Οπωσδήποτε….. αποφάσισα να παραλάβω μία λέαινα ωραιοτάτης τέχνης, αν και της λείπει το κεφάλι, το οποίο όμως μπορεί κάλλιστα να αντικατασταθεί με το μάρμαρο που θα σας στείλω μαζί με τη λέαινα και που είναι καθ’ όλα όμοιο». (Διαβάστε το άρθρο της κας Χατζηασλάνη «Ο Μοροζίνι στην Αθήνα» ΕΔΩ)

Ο Παπαρηγόπουλος και η Χατζηασλάνη ενώ αναφέρουν τα τρία λιοντάρια: του Πειραιά , της Ακρόπολης και του Θησείου δεν κάνουν αναφορά σε εκείνο της Δήλου, που πήρε ο Μοροζίνι από την Άνδηρο των Λεόντων της Δήλου. Το μαρμάρινο λιοντάρι της Δήλου το πήρε (ή το έστειλε) ο Μοροζίνι ακέφαλο και στη Βενετία του τοποθέτησαν κεφάλι σκύλου αντί λέοντος. Μήπως τελικά «η λέαινα που της λείπει το κεφάλι» που γράφει στην αναφορά του ο Μοροζίνι είναι από τη Δήλο και όχι από την Ακρόπολη; Ποιος να ξέρει…
----------

[Τα τέσσερα ελληνικά αγάλματα στην πλατεία του "Οπλοστασίου" της Βενετίας]

Τώρα ερχόμαστε στη Βενετία του ΣΗΜΕΡΑ.
Το πρώτο από δεξιά δεν γνωρίζουμε περί τίνος πρόκειται, το δεύτερο από δεξιά είναι το Λιοντάρι της Δήλου με κεφάλι σκύλου (διάβαζε παρακάτω), το τρίτο από δεξιά το μεγάλο, είναι το ξαπλωμένο Λιοντάρι της Ιεράς Οδούς, το τέταρτο από δεξιά μετά την είσοδο, με τα σκαλιά είναι το γνωστό Λιοντάρι του Πειραιά.


[Το λιοντάρι του Πειραιά στη Βενετία. Αντίγραφο έχει τοποθετηθεί στις μέρες στην είσοδο του λιμανιού του Πειραιά.]


[Το άγαλμα από τη Δήλο στη Βενετία. Στην Άνδηρο Οδό της Δήλου, μαζί με τα "αδέλφια" του ήταν δωρεά των Ναξίων (7ος αιώνας π.Χ), ήταν φτιαγμένο με τοπικό μάρμαρο και είχε κεφάλι λιονταριού, εδώ στο Οπλοστάσιο της Βενετίας, έχει κεφάλι σκύλου]

------------
ΕΔΩ εμείς σταματάμε. Βάζουμε μια άνω τελεία… Και ελπίζουμε να βρεθεί κάποιος/α αρχαιολόγος, φιλόλογος, ιστοριοδίφης, να προχωρήσει την έρευνα, να επιβεβαιώσει ή όχι αν το ξαπλωμένο λιοντάρι είναι από την Ιερά Οδό ή όχι.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ:
Χάρης Λαλές (γλύπτης)
Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος, «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους»
Κορνηλία Χατζηασλάνη (Αρχιτέκτων – Αρχαιολόγος), «Η Αθήνα του Μοροζίνη» [ΕΔΩ]
Ιστοσελίδα e-venice.com (ΕΔΩ)

Παύλος Μάτεσης και Εθνικό Θέατρο: "Προς Ελευσίνα"

[Το βιβλίο του πρώτου θεατρικού έργου του Παύλου Μάτεση ΕΔΩ. Για το θεατρικό έργο ως θέμα και ανάπτυξη θεωρήθηκε πολύ καλό το 1995, όμως το ανέβασμά του σύμφωνα με τους κριτικούς, ήταν μια αποτυχία, παρά το γεγονός ότι έπαιζαν αξιόλογοι ηθοποιοί]


[Δείτε ΕΔΩ την παρουσίαση της παράστασης από το αρχείο του ΕΘνικού Θεάτρου και ΕΔΩ αναλυτικά το πρόγραμμα. Από την έρευνα που κάναμε σε κριτικές της εποχής εκφράζεται η ευχή το έργο "Προς Ελευσίνα" να ανέβει πάλι, χωρίς το άγχος της παράστασης του 1996.]
------------
Επόμενη ανάρτηση: Το λιοντάρι της Ιεράς Οδού στη Βενετία; (πρώτη παρουσίαση της εκδοχής αυτής στην Ελλάδα)

Ο Άγγελος Σικελιανός, ο Κωστής Παλαμάς, η Σαλαμίνα και η Ιερά Οδός

[Στο δάσος της Φανερωμένης στη Σαλαμίνα, το 1935. Ο Αγγελος Σικελιανός διαβάζει σε φίλους του. Δεξιά, καθιστός στο βράχο διακρίνεται ο Κωστής Παλαμάς και ο πατήρ Νεόφυτος Σάλτας της Μονής Φανερωμένης. Αρχείο: Ορσίας (Λία) Μιχαλάκη-Καλαντζή/ Η φωτογραφία είναι από την ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΉ παρουσίαση της Μ.ΠΙΝ (υποθέτουμε της καλής δημοσιογράφου από τον Ασπρόπυργο) στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ΕΔΩ]


[Το σπίτι του Άγγελου Σικελιανού στη Φανερωμένη - Σαλαμίνα]

Στην προηγούμενη ανάρτηση ο Δημήτρης Πικιώνης εννοούσε το ποίημα Ιερά Οδός του Άγγελου Σικελιανού μιλώντας για την Ελευσίνα.
Είναι εντυπωσιακό ότι οι μεγάλοι πνευματικοί άνθρωποι αναγνώριζαν και είχαν συμπάθεια ο ένας τον άλλον, κάτι που στις μέρες μας δύσκολα διακρίνουμε

Διαβάστε ΕΔΩ απόσπασμα από το ποίημα ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ καθώς και άλλες πληροροφορίες από προηγούμενη ανάρτηση.
---------
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τον Οκτώβριο θα προγραμματίζουμε ιστορική - περιβαλλοντική επίσκεψη ξενάγηση στη Σαλαμίνα στο πλαίσιο "Γνωρίζω τους μικρούς αρχαιολογικούς χώρους της Αττικής". Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται: Αρχαίο τοίχος του Δέματος, Αμφιάρειο Ωρωπού, Ραμνούντα, Φρούριο Ερυθρών (Γυφτόκαστρο) κ.λπ.

Ο Δημήτρης Πικιώνης για την Ιερά Οδό και την Ελευσίνα

[Δημήτρης Πικιώνης 1887 - 1968]


[Δημήτρη Πικιώνη από την ενότητα «Φύση» (1904-1935), με τίτλο «Από την Ιερά Οδό». Μουσείο Μπενάκη, 2011]

Κατά τη διάρκεια του Συμποσίου στο Μουσείο Μπενάκη παρουσιάστηκε το σύνολο του έργου του Δημήτρη Πικιώνη. Μεταξύ των άλλων και τα έργα ζωγραφικής τα οποία είχαν παρουσιαστεί σε θεματικές ενότητες. Στην ενότητα ΦΥΣΗ περιλαμβάνεται και το έργο ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ.

Ακούστε, δείτε το Δημήτρη Πικιώνη από την σειρά της ΕΡΤ "ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ" να μιλάει για την Ιερά Οδό και την Ελευσίνα, ΕΔΩ.

"... της Ελευσίνος το δρόμο... στο τόπο της ψυχής..."
-------
Διαβάστε ΕΔΩ και μια άλλη ανάρτηση για τον Δημήτρη Πικιώνη για τη Φύση και την Ιστορία που αναφέρεται στην Ιερά Οδό.

Κυριακή 21 Αυγούστου 2011, στις 11.30 π.μ. – Επίσκεψη/ Ξενάγηση στο Αμφιάρειο

Γνωρίζετε τι και που είναι το Αμφιάρειο;

- Εμείς ΟΧΙ. Ας είναι καλά οι φίλοι μας που μας ενημερώνουν...

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το Αμφιάρειο και τη ξενάγηση που θα γίνει την Κυριακή επισκεφτείτε το Roseta Books ΕΔΩ
-------------
Οι επόμενες ανρτήσεις θα έχουν ως θέμα τους την Ιερά Οδό με πρωτότυπα και αδημοσίευτα θέματα στο blog.

Μαρτυρίες για το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου

Συνεχίζουμε από το αρχείο της ΕΡΤ: από το Ντοκυμαντέρ "ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ" (1985), μαρτυρίες για το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου.
(πρώτη φορά το αναρτούμε στο blog)

O Γ.Μπελαβίλας είναι ο πατέρας του καθηγητή στο ΕΜΠ Νίκου Μπελαβίλα.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Από το Μπλόκο της Κοκκινιάς στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου

Ακούστε μια συγκλονιστική ΠΕΡΙΓΡΑΦΉ... 17 Αυγούστου 1944 το Μπλόκο της Κοκκινιάς...
Διεκδικούμε:


Κλικάρετε ΕΔΩ για να δείτε και άλλες αναρτήσεις σχετικά με το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου και το αίτημα το ΜΠΛΟΚ15 ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗς ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

१७ Αυγούστου १९४४: Από το Μπλόκο της Κοκκινιάς στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου

[Αφίσα του ΕΑΜ για το Μπλόκο της Κοκκινιάς]

Σαν αύριο 17 Αυγούστου 1944 έγινε το Μπλόκο της Κοκκινιάς... Ας διαβάσουμε ένα μικρό απόσπασμα από το Χρονικό Μνήμης του Δήμου Νίκαιας (Κοκκινιά) "Το Μπλόκο της Κοκκινιάς", 2004:

"...Κοντά στις 2:30 το πρωί ξεκινά το δράμα της ομαδικής σφαγής που θα ακολουθήσει όταν ανέβει ο ήλιος ψηλά. Δεκάδες γερμανικά καμιόνια περικυκλώνουν τις γύρω περιοχές που περικλείουν την Κοκκινιά, από Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Δαφνί και Ρέντη μέχρι Κερατσίνι, Φάληρο και Πειραιά, ο κλοιός σφίγγει.

Μαζί με τους Ναζί κατακτητές καταφθάνει στην προσφυγούπολη του Πειραιά, τη «Μικρή Μόσχα», όπως είχαν βαπτίσει την Κοκκινιά, και το μηχανοκίνητο τμήμα του δοσίλογου Ν. Μπουραντά. Περί τους 3.000 βαριά οπλισμένους με πολυβόλα, όλμους, μυδράλια, ταχυβόλα, αυτόματα, Γερμανούς και Έλληνες ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την πόλη που εκείνη την ώρα κοιμάται.

Οι Γερμανοί αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Οι ταγματασφαλίτες μπαίνουν στα σπίτια και αρπάζουν ότι βρουν, καταστρέφουν, καίνε, βρίζουν και χτυπούν τα γυναικόπαιδα. Η μικρή αντίσταση που πρόλαβαν να δεχτούν από ομάδες ΕΛΑΣιτών πνίγεται στο αίμα. Οι πρώτοι νεκροί πέφτουν σε διάφορους δρόμους.

Γύρω στις 8.00 π.μ. η πλατεία της Οσίας Ξένης, αλλά και οι γύρω δρόμοι, έχουν γεμίσει από κόσμο. Περίπου 25.000 άτομα. Χωρίζονται κατά ομάδες σε πεντάδες με κενά μεταξύ τους για να μπορούν οι δήμιοι και να υποδεικνύουν όποιον θέλουν. Η εντολή είναι να κάθονται γονατιστοί με ψηλά το κεφάλι. Η ζέστη είναι αφόρητη και αρκετοί είναι αυτοί που λιποθυμούν και ζητούν εναγωνίως λίγες σταγόνες νερό. Όσες γυναίκες προσπαθούν να πλησιάσουν τους κρατούμενους προσφέροντάς τους από τις πήλινες στάμνες λίγο νερό, κακοποιούνται μπροστά σε όλους.

Στο χώρο της Μάντρας η εικόνα είναι αποτρόπαια. Σωρός τα πτώματα, τσουβαλιασμένα το ένα πάνω από το άλλο. Το αίμα δύο πήχες έγλυφε το πάτωμα. Οι Γερμανοί δίνουν διαταγή στους κουκουλοφόρους να σκυλέψουν τους νεκρούς. Τα κτήνη ορμούν πάνω στα κουφάρια των ηρώων και αρχίζουν να τους παίρνουν ότι αντικείμενα αξίας είχαν πάνω τους. Ρολόγια, δαχτυλίδια , βέρες κ.α. Δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν το αποτρόπαιο ανοσιούργημά τους και οι ίδιοι οι Γερμανοί εκτέλεσαν κάποιους από αυτούς επί τόπου. Ανάμεσα σ΄ αυτούς ήταν και οι προδότες Μπατράνης και Μπεμπέκογλου.

Η αυλαία αυτής της τραγωδίας έκλεισε γύρω στις 6:00 μ.μ. με ένα ξεδιάλεγμα περίπου 8.000 Κοκκινιωτών ομήρων. Ένα τεράστιο ανθρώπινο ποτάμι ξεκίνησε από την Κοκκινιά για το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Οι όμηροι οδηγούνται, σε φάλαγγα ανά τέσσερις, και σ΄ αυτή την απόσταση, περίπου 7 χιλιομέτρων όσοι πέφτουν κάτω από την εξάντληση, τη δίψα ή τη ζέστη, βασανίζονται αμέσως. Σε όλους τους δρόμους της Κοκκινιάς ακούς μόνο κλάματα μανάδων, συζύγων και παιδιών, ενώ από παντού ρέει αίμα και η πόλη μυρίζει θάνατο...]

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ, για την ταινία "ΤΟ ΜΠΛΟΚΟ" ΕΔΩ

Ξαναπήγαμε σήμερα στη χαράδρα που εκτέλεσαν το Νίκο Πλουμπίδη

Σαν σήμερα, 14 Αυγούστου 1954, εκτέλεσαν το στέλεχος του ΚΚΕ Νίκο Πλουμπίδη, σε μια χαράδρα του Όρους Αιγάλεω, μετά τη Μονή Δαφνίου, στο Χαϊδάρι.
Δείτε μια παλαιότερη ανάρτηση για το θέμα ΕΔΩ.
Σήμερα, Σάββατο 14/8/2011, όπως και κάθε χρόνο επισκεφτήκαμε το χώρο, τη χαράδρα που είναι και το μνημείο του Νίκου Πλουμπίδη, και με χαρά διαπιστώσαμε ότι πριν από εμάς είχε επισκεφτεί το χώρο κάποιος/α/οι άλλος/η/οι.
Είδαμε μια λιτή ανθοδέσμη με αγριολόλουδα και λίγα κόκκινα γαρύφαλλα. Προφανώς ήταν κάποιος/οι που γνώριζαν την ιστορία και το χώρο. Δεν βρέθηκαν τυχαία εκεί.

Με λύπη όμως διαπιστώσαμε ότι η ενημερωτική πινακίδα που υπήρχε επί της Λ.Αθηνών και έγραφε "Προς τόπο εκτέλεσης Νίκου Πλουμπίδη" δεν υπήρχε.

Θα κάνουμε τις απαραίτητητες ενέργειες να τοποθετηθεί μια νέα πινακίδα και αν δεν βρούμε ανταπόκριση θα τη βάλουμε εμείς.

Την ιστορία μας πρέπει να τη γνωρίζουμε και να την τιμούμε...

(Δείτε ΕΔΩ φωτογραφίες από την επίσκεψη του 2009 από το blog της δημοτικής κίνησης Κορυδαλλού "Πάμε Αλλιώς")